نی نی سایت: در سال‌های اخیر میزان آگاهی‌مان نسبت به تاثیرات مخرب پلاستیک بر آلودگی محیط زیست بیشتر شده است و یکی از مواردی که اخیرا مورد توجه قرار گرفته، این است که چطور ذرات ریز پلاستیک- ذراتی از 5 میلیمتر تا 100 نانومتر - در دریاها پر شده و راه‌شان را بدن موجودات دریایی پیدا کرده‌اند؛ یعنی این میکرو ذرات پلاستیکی وارد چرخه غذایی شده و در نهایت وارد بدن‌مان می‌شوند.
اما ماهی و میگو تنها منابع غذای دریایی نیستند که حاوی میکرو ذرات پلاستیک هستند؛ در واقع، سایر ذراتی که منبع دریایی هم ندارند، می‌توانند نگران‌کننده‌تر باشند.
یک بشقاب معمولی صدف در رستوران‌های اروپایی، حاوی حدودا 90 میکرو ذره است و مصرف صدف در بین ملل و قومیت‌های مختلف متفاوت است اما اگر فردی علاقمند به صدف باشد و این غذا را زیاد مصرف کند، سالانه حدود 11 هزار میکرو ذره پلاستیکی خواهد خورد!
ضمن اینکه میکرو ذرات پلاستیکی علاوه بر ماهی‌های تازه در کنسروهای تن ماهی هم وجود دارد اما مقدارش کمتر از میزان ذرات پلاستیکی موجو در صدف است؛ به طوری که با هر بار مصرف یک وعده تن ماهی، تنها 5 میکرو ذره پلاستیکی وارد بدن می‌شود که این ذرات پلاستیکی ممکن است در روند کنسرو سازی یا حتی از هوا وارد تن ماهی شده باشد.
بر خلاف این یافته‌ها، مطالعات دیگری نشان داده است دام و طیور و سایر حیوانات غیر آبزی هم میکرو ذرات پلاستیکی را- مثلا با خوردن ماهی‌ها و حتی پلاستیک و ...- می‌خورند.
البته بزرگترین منبع میکرو پلاستیک که ما مصرف می‌کنیم، بطری‌های پلاستیکی آب هستند. محققان بعد از بررسی آب بطری‌های یکبار مصرف، متوجه شدند بین 2 تا 44 میکرو ذره پلاستیکی در لیتر وجود دارد که این مقدار در بطری‌های قابل بازیافت، بین 28 تا 241 است.
حتی شواهدی مبنی بر وجود میکرو ذرات پلاستیکی در غذا پیدا شده که از گرد و خاک داخل خانه‌هاست؛ بر اساس پژوهشی که اخیرا انجام شده، ممکن است سالانه 70 هزار میکرو ذره پلاستیکی از گرد و خاک داخل خانه را همراه با وعده‌های غذایی‌مان بخوریم!
منبع: sciencealert
