ایبوپروفن در دسته داروهای NSAIDs (ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی) قرار می‌گیرد. این مسکن که با نام‌های تجاری «موترین» و «ادویل» به فروش می‌رسد، برای درمان دردهای سطحی و کاهش تب کاربرد دارد اما ممکن است در دوزهای قوی‌تر تجویز شود و به صورت قرص بلعیدنی، قرص‌های جویدنی، سوسپانسیون و قطره تولید می‌شود.
به گزارش موسسه ملی سلامت آمریکا، افرادی که از داروهای NSAID استفاده می‌کنند، بیش از دیگران در معرض سکته قلبی و مغزی قرار دارند.
این داروها همچنین احتمال بروز زخم و خونریزی معده یا سوراخ‌هایی در معده و روده برخی افراد را افزایش می‌دهد و هرچه مدت زمان مصرف بیشتر باشد، بیمار مسن‌تر بوده یا سلامت عمومی ضعیف‌تری داشته باشد، احتمال بروز این عوارض بیشتر است.
اما حالا در تحقیقات تازه آکادمی ملی ساینس آمریکا، محققان متوجه تاثیر منفی ایبوپروفن بر بیضه‌های مردان جوان شده‌اند. وقتی ایبوپروفن در دوز مشخصی- که معمولا ورزشکاران به خصوص ورزشکاران المپیک و فوتبالیست‌ها مصرف می‌کنند- توسط شرکت‌کنندگان در این آزمایش استفاده شد، برخی از مران جوان دچار شرایط هورمونی خاصی شدند که اصولا- اگر اتفاق بیفتد- در میانسالی رخ می‌دهد و با کاهش باروری مرتبط است.
از آنجا که ایبوپروفن و البته استامینوفن و آسپیرین، مسکن‌های ملایمی هستند که معمولا خانم‌های باردار هم از آنها استفاده می‌کنند، پژوهشگران طی مطالعه جدید خود جنین خانم‌های بارداری را که از این مسکن‌ها استفاده کرده‌اند نیز، مورد بررسی قرار دادند و متوجه شدند مصرف این 3 دارو در دوره بارداری، تاثیر منفی بر بیضه‌های جنین‌های مذکر دارد.
در این پژوهش که 31 ورزشکار داوطلب بین 18 تا 35 سال شرکت داشتند، به 14 نفر روزی دو بار و هربار 600 میلیگرم ایبوپروفن داده شد؛ 1200 میلیگرم ایبوپروفن حداکثر مقداری است که طبق دستور درج شده روی بسته‌های این دارو وجود دارد و بسیاری از ورزشکاران حرفه‌ای و آماتور همین مقدار ایبوپروفن مصرف می‌کنند. به 17 شرکت‌کننده دیگر هم دارونما داده شد.
بعد از 14 روز، میزان هورمون جسم زرد (لوتئینی کننده یا LH)- که توسط غده هیپوفیز ترشح می‌شود و بیضه‌ها را تحریک به ترشح تستوسترون می‌کنند- دریافت‌کنندگان ایبوپروفن با سطح ایبوپروفن موجود در گردش خون‌شان هماهنگ شد که نشانه اختلال در عملکرد بیضه‌هاست.
این عدم تعادل هورمونی باعث ایجاد شرایطی موسوم به هیپوگونادیسم می‌شود که همان «کم‌کاری غدد جنسی مردانه» است و عدم باروری، افسردگی و افزایش احتمال مشکلات قلبی-عروقی مثل از کارافتادگی قلب و سکته را در پی دارد.
البته برای این دسته از ورزشکاران شرکت‌کننده در این آزمون که ایبوپروفن را برای مدت زمان کوتاهی مصرف کرده‌اند، قطعا عوارض مذکور برگشت‌پذیر خواهد بود.
آزمایش‌های بیشتری که بر نمونه‌های انسانی از جمله اعضای اهدایی و نیز بررسی سلول‌های غدد درون‌ریز در شرایط آزمایشگاهی انجام شد، همگی ثابت کردند که ایبوپروفن بر بیضه‌ها و در نتیجه بر ترشح تستوسترون اثر منفی ومستقیم دارد.
