هماهنگی در تربیت، کلید موفقیت نگهداری دیگران از کودک

نی‌نی سایت: پیش از این درباره اینکه چه کسی برای مراقبت از کودک مناسب است و سپردن کودک به هر یک از گزینه‌ها چه فوایدی دارد، صحبت کردیم. در مطلب قبلی که شرح آن را در اینجا می‌توانید بخوانید برخی از مشکلات نگهداری از کودک توسط پدربزرگ  و مادربزرگ‌ها را برشمردیم و تاکید کردیم که برای این کار باید مراقب بود تا والدین نقش و جایگاه خود را حفظ کنند. اکنون در ادامه مطلب محمد رضابیگی، روانشناس بالینی به موارد دیگری که در نگهداری از کودک باید مورد توجه قرار گیرد، می‌پردازد.

این روانشناس در ادامه می‌گوید: باید بین پدرومادرها و پدربزرگ و مادربزرگ‌ها هماهنگی صورت بگیرد. یعنی والدین کودک درباره نحوه تربیت و معیارهای‌شان با کسانی که قرار است از کودک مراقبت کنند صحبت کرده و آنها را درجریان بگذارند. پدربزرگ و مادربزرگ باید روش تربیتی خاص والدین را بدانند تا بتوانند همگام با آنها پیش بروند. باید بدانند که در چه حوزه‌هایی باید قاطعیت نشان دهند و کجا می‌توانند گذشت کنند. به عنوان مثال اینکه کودک حتما باید سر فلان ساعت بخوابد یا مسواک بزند یا مواردی که اهمیت داده شده و نباید در موردش سهل‌انگاری کرد تا کودک تصور نکند که می‌تواند وقتی نزد پدربزرگ و مادربزرگش است قوانینی که در خانه ملزم به رعایت‌شان بوده را نادیده بگیرد و کسی هم او را مواخذه نمی‌کند.
رضابیگی تاکید می‌کند که اگر این قوانین کم‌اهمیت شمرده شوند کودک دچار دوگانگی می‌شود و نمی‌تواند اصرار پدرومادرش را برای رعایت آنها درک کند و توضیح می‌دهد: در این صورت علاوه بر اینکه در اصطلاح بچه لوس می‌شود، این تصور برایش پیدا می‌شود که پدرومادرش بی‌جهت قصد آزار او را دارند و در عوض پدربزرگ و مادربزرگ هستند که به او عشق می‌ورزند. به همین دلیل است که ما گاهی شاهد این هستیم که کودکانی که نزد پدربزرگ و مادربزرگ نگهداری می‌شوند نسبت به والدین اصلی خودشان پرخاشگر می‌شوند و طاقت پذیرش حرف‌ها و قوانین آنها را ندارند چون نمی‌توانند این دوگانگی رفتار را هضم کنند. بنابراین هماهنگی میان این دو مراقب کودک بسیار لازم است تا هم کودک را از سردرگمی رها کند و متوجه کار درست از غلط شود و هم والدین را با مشکلات عاطفی با کودک‌شان درگیر نکند.
محمد رضابیگی، روانشناس بالینی در نهایت به ذکر یک نکته دیگر می‌پردازد و عنوان می‌کند: نکته بعدی که بسیار حائز اهمیت است، این است که مدت زمان ماندن کودک پیش پدربزرگ و مادربزرگ باید مدیریت شده باشد و چندان طولانی نشود. مادران شاغل باید توجه کنند که کودک به آنها نیاز دارد و قبل از دوسالگی نیز نباید او را به شخص دیگری بسپارند زیرا کودک تا دو سالگی به مراقبت و ماندن نزد مادرش احتیاج دارد که به بحث دلبستگی مربوط می‌شود و در مطلب دیگری به صورت مفصل به آن می‌پردازیم. اما بعد از دوسالگی هم نباید غیبت پدرومادر، مخصوصا مادر طولانی شود طوری که بچه به نبودن آنها عادت کند. بهتر است مادران شاغل، روزهای کمتری را خارج از خانه کار کنند یا به صورت نیمه وقت مشغول باشند تا کودک خلا نبود آنها را کمتر احساس کند.