اکثر زوج‌هایی که ازدواج می‌کنند یا تصمیم به زندگی مشترک دارند معمولاً قصد بچه دار شدن ندارند. چندین سال پیش، داشتن خانواده‌های بزرگ معمول بود و این به عنوان یک مزیت تلقی می‌شد. این امر بیشتر به این دلیل بود که کودکان برای کمک به تأمین هزینه‌های خانواده از سنین پایین شروع به کار می‌کردند. اما با تغییر زمان و بالا رفتن هزینه‌های زندگی هر ساله، داشتن یک خانواده بزرگ دیگر گزینه عملی محسوب نمی‌شود. در حقیقت تعداد بیشتری از زوجین در فکر داشتن یک فرزند هستند و برخی از آن‌ها اصلاً تمایلی به پدر و مادر شدن ندارند.
مشکلات تک فرزندی چیست؟
او تنهاست.
او خودمحور است.
او یک آدم بی‌ادب است.
او خودخواه است.
او همیشه خواهان توجه است.
او تمایل بیشتری به بازی با دوستان خیالی دارد.
او در معاشرت اجتماعی مشکل دارد.
او بیشتر مستعد بیماری است.
داشتن یک فرزند چه معایبی دارد؟
۱. کودک بسیار به والدین خود وابسته می‌شود و رابطه بسیار خوبی با آن‌ها دارد.
۲. یک کودک بهترین چیز را در اختیار دارد.
۳. فرزند مورد توجه والدین خود قرار می‌گیرد.
۴- فرزند مجبور نیست با خواهر و برادر‌های دیگر سر و کار داشته باشد
۵- کودک برای توجه پدر و مادرش مجبور نیست با خواهر و برادر دیگر رقابت کند.
۶. کودک تنها (خواه ناخواه) با خواهر و برادر دیگر مقایسه نخواهد شد.
۷. استقلال بیشتری دارد.
۸. ممکن است تنها بزرگ شود.
۹. خواهر و برادری را ندارد که با او بزرگ شود.
۱۰. ممکن است از طرف والدین برای عملکرد خوب یا برتری در مدرسه و سایر فعالیت‌ها تحت فشار قرار گیرد
۱۱. از درگیری والدین خسته شود.
۱۲. مشکل دوست شدن داشته باشد.
۱۳. برای داشتن فرزندان تحت فشار باشد تا نام خانوادگی خود را حفظ کند.
۱۴. تحت فشار قرار گیرد و تنها مراقب والدین سالخورده باشد.
۱۵. هرگز تجربه خواهرزاده و برادرزاده‌ها را نخواهد داشت.
در حالی که این مزایا و معایب به طور عمده بر روی کودک متمرکز است والدین همچنین به دلیل تصمیم خود برای داشتن یک فرزند تحت برخی احساسات منفی قرار می‌گیرند و دچار چالش‌های زیر می‌شوند:
خانواده و دوستان تمایل دارند که آن‌ها را برای داشتن فرزندان بیشتر تحت فشار قرار دهند.
گاهی اوقات احساس گناه می‌کنند که به فرزند خود خواهر و برادر ندارد.
پس از مرگ نگران این هستند که فرزندشان تنها باشد.
تصمیم برای پدر و مادرن شدن یک تصمیم مهم است. برنامه‌ریزی در مورد تعداد فرزندان به همان اندازه مهم است. اما خواه شما یک، دو، سه یا بیشتر بچه داشته باشید باید همیشه به یاد داشته باشید که هر کودکی که بزرگ می‌کنید دارای یک سری مسئولیت‌ها است. برای والدین جدید شاید‌ایده آل باشد که فقط با یک فرزند شروع کنند. مانند هر تجربه دیگری بهتر است راه خود را از طریق این تجربه احساس کنید. حتی اگر تمام مطالب موجود درباره والدین را بخوانید، چیز‌های بیشتری خواهید آموخت. شما همیشه باید چند نکته بسیار مهم را در نظر بگیرید:
آیا شریک زندگی شما می‌خواهد فرزند دیگری داشته باشد؟
آیا از نظر مالی توانایی تربیت فرزند دیگری را دارید؟
آیا از نظر احساسی توانایی مراقبت از کودک دیگری را دارید؟
آیا از نظر جسمی توانایی مراقبت از کودک دیگری را دارید؟
به یاد داشته باشید که تعداد فرزندان شما مشخص نمی‌کند که شما به عنوان والدین چه کسی هستید. آنچه مهم است این است که شما فرزند خود را فردی دوست داشتنی، محترم و مسئولیت‌پذیر بزرگ کنید.
منبع: www.bellybelly.com.au
از همون اول متن اشتباهه. اکثر زوج ها قصد بچه دار شدن ندارن؟!!!
بعد هم کی گفته تک فرزند ها بی ادب اند
همینجوری یه چیزی فقط مینویسین سایت پر کن
وا .نکه اونایی که خواهر برادر دارن همه عالین .
من خودم تک فرزندم و مثل بقیه ی آدمان چرا اینهمه صفت منفی بهمون نسبت میدن نمیدونم
والا هرچی تک فرزند اطراف خودم دیدم، مستقل و مودب و موفق بودن و اکثرا اونایی که خواهر و برادر دارن مثل خودم، انواع و اقسام مشکلات روحی و فقر و دشمنی و کینه نسبت به خواهربردارا ی دیگه و...داشتن، مطالبتون رو دقيقا انگار صغری ده ساله از ناکجاآباد نوشته... رفرنس و منابعتون رو هم لطفا ذکر کنید...
بنظرم معایب و محاسن تک فرزندی ۲۰سال دیگه خودشو نشون میده!من اکثر بچه های تک‌فرزندی که دیدم بخاطر حمایت بیش از حد پدر و مادرشون یا خیلی اعتماد بنفس پایینی داشتن و یا اینکه زیاد از حد بوده و اعتمادبنفس کاذب داشتند.در زمان کهولت سن والدین هم چون همه مسئولیت نگهداری از والدین رو دوششون میفته خیلی زود از زندگی خسته میشن،بخصوص با این فاصله سنی که بین والدین و بچه ها بخاطر سن ازدواج بالا هست.و یکی دیگه از معایب هم اینه چون والدین همیشه بچه را تحت حمایت مالی و عاطفی داشتند بعد از ورود به جامعه و برخورد با افراد مختلف خیلی زود حباب اعتمادبنفسشون میشکنه و خیلی اذیت میشن!
سخت ترین مدل بچه داری تک فرزندیه.من بچه دوممو بدون اینکه خودم بخوام با فاصله کم دنیا آوردم اوایل یه مقدار سخت بود ولی از وقتی که یکم بزرگتر شد دیگه همش باهم سرگرمن و بازی میکنن مخصوصا تو این کرونا که جایی نمیشه رفت تنها نیستن خداروشکر که همش به من بچسبن و غر بزنن حوصلم سررفت
پس مزایاش کو؟
چرا نظرمنو منعکس نکردید؟
واقعا نمیدونم این مطالب روازکجا میاورید
که پایه واساس درستی نداره واقعا متاسفم
مخصوصا درباره تک فرزندی
با سلام وخسته نباشید
اصلا گزینه های مشکلات تک فرزندی رو قبول ندارم
فرزند من تک هست بسیارباهوش خلاق مودب روابط اجتماعی بسیارعالی دارد
بیماری تا به حال نداشته
مستقل است که این عالی است
دوست خیالی نداره
ونمیدونم از کدوم منبع چاپ کردین نوشتین بسیاربی ادب است و..
خواهش میکنم قضاوت نکنید واین مطلب رو بردارید
خاطرمن مکدرشد با تشکر