یه روزی تو کافه تریا ی دانشگاه نشسته بودم که یکی از همکلاسی هام نشست کنارم به صحبت کردن
میگفت هیچ وقت به چهره ای که داری قره نشو
فکر نکن بگو هیکلم رو فرمه... فیسم فلانه ....بینیم بمانه ..
خدا میتونه تو یه لحظه همشو ازت بگیره
بعد عکس هاشو نشونم داد
چهره ی خوبی داشت
ولی چهره ی قبلش کلا یه نفر دیگه بود
گفت هر عضو صورتمو دوست داشتم یه دستی زدم بیشتر تو چشم بیاد
رفتم نگین زدم رو دندونم ...
فلان کار و فلان کارو کردم ...
بینیم قبلا عالی بود انگار عملی باشه خواستم پیرسینگ بزنم تصادف کردم
و کلا همه چیز عوض شد...
الان خودمو دوست دارم
همین که هستم
به قبلا فکر نمی‌کنم میگم یه روزی اون بودم الانم اینم
به این فکر میکنم چقدر دید آدم ها میتونه تو آرامشون اثر بزاره
آدم هایی با این چنین دید هایی اطراف من کم نیستند برای شنا هم آرزو میکنم....
