من نوجوون بودم دکتر متخصص اینا اول رفتم اصلا نمیفهمیدم پنیکه نمیدونم چی هست
اونام یکی از یکی احمق تر
هیچکدوم نمیفهمیدن مشکلم چیه فقط میگفتن عصبیه
اونا دارو میدادن منتها من نخوردم
فقط کلردیاز پوکساید اینارو خوردم
خودم اخر فهمیدم پنیکه
بعد با مشاور مدرسه حرف زدم گفت دارو نمیدن ( الان میدناااا اونزمان سوادی نبود البته صحبت ۶ ۷ سال پیشه)
بعد گفت تنها راهکارت حفظ ارامشه
رفتم سال اخر دبیرستان دیگگگگ شل کردم نه امتحان برام مهم بود نه کنکور
وقتی مدرسه رو تموم کردم و از فضای سمی وارد دانشگاه شدم تازهههه حالم خوب شد
چون از فشار روانی ک برای خودم ساخته بودم اومدم بیرون