نی نی سایت: تفاوت‌های میان افراد چه از نظر ظاهری و اندام های بدن و چه از نظر خصوصیات اخلاقی باعث جلب توجه کودکان می‌شود و آنها با کوچک‌ترین تفاوتی در میان افراد به این مساله به شدت دقیق شده و به آن توجه می کنند. در این شرایط اگر اطلاعاتی که منجر به آگاهی از تفاوت‌های ما با دیگران است از سوی نهادهای مختلف مانند آموزش و پرورش و خانواده در اختیار کودک قرار داده نشود این در دراز مدت می‌تواند باعث ناهنجاری رفتاری و حتی آزار به دیگران و خشونت شود.
آزار و اذیت فراگیر همسالان در اروپا
برای مثال در مدارس کشورهای اروپایی، آمریکایی برخی افراد با توسل به تفاوت‌هایی که مهاجران با افراد بومی این کشورها دارند برچسب های مختلفی به مهاجران زده و آنها را به نوعی تحقیر می کنند. رنگ، تفاوت در زبان و ملیت و مهاجر بودن عده ای، پایه ای برای تبعیض قرار می گیرد و این تبعیض ها در قالب رفتارهای نژادپرستانه به شکل فردی یا گروهی اعمال می‌شود. آزار مهاجران یا خارجی ها، مدلی از آزار است که در همه جای دنیا یکسان عمل می کند. در کنار این روش آزار، بعضی از کودکان از نظر جسمانی ضعیف‌تر از سایران هستند، یعنی قد کوتاه تری داشته یا بدنی نحیف و لاغر دارند و به دلیل این ضعف قوای بدنی بیشتر مورد آزار و اذیت همسالان خود قرار می گیرند. در حال حاضر در اروپا این آزار و اذیت همسالان بسیار فراگیر است و کشورهای اروپایی در حال برنامه‌ریزی روی این مهم هستند که آزار همسالان را نسبت به یکدیگر به حداقل برسانند.
با مجموعه برنامه هایی که اکثر آنها گروهی است بین مدرسه و خانواده می توان از این تبعیض ها کاست.آن چیزی که در کشور خودمان شاهد آن هستیم: برخورد تبعیض‌آمیز بین کودکان. در کنار این بین کودکان تهرانی و کودکانی که از شهرستان‌های دیگر به پایتخت می آیند نیز این رفتارهای آزاردهنده دیده می‌شود. در بسیاری از موارد کودکان با پیش‌فرض‌هایی به سمت قضاوت به سمت یکدیگر می روند که اغلب این پیش فرض ها غیردوستانه است. در اغلب موارد اگر این تبعیض ها از طرف خانواده و مسئولان آموزشی مطرود نشود، استمرار می یابد.
در برخی موارد دیده شده یک تفاوت کوچک مانند چپ‌دست بودن یک دانش آموز
می تواند منجر به شکاف‌های عمیق بین دانش‌آموزان شود. برای مثال شاگردی که می بیند همکلاسی اش که کنار او نشسته با دست چپ می‌نویسد این می تواند باعث شکل گیری سوالات زیادی در مورد تفاوت او با سایران شود که اگر ما این سوالات دانش‌آموز و کودک را بی پاسخ گذاشته و از قبل برنامه‌ریزی درستی برای آن نداشته باشیم تفاوت‌هایی که امکان دارد در خانواده، فضای عمومی و مدرسه ایجاد شود می تواند شکاف های عمیقی را ایجاد کند. کودکان هم در خانواده و مدرسه و هم در سطح فضای عمومی با افرادی متفاوت با خود مواجه می‌شوند و بسیار ضروری است که از چگونگی این تفاوت‌ها آگاه باشند و تحقیر کردن دیگران و رفتارهای ناخوشایند را از طریق آموزش به حداقل برسانیم.
تنها عاملی که می تواند از بروز و ظهور رفتارهای خشونت آمیز و غیردوستانه در کودکان جلوگیری کند، آگاهی دادن به کودکان است. اگر ما به کودک در مورد تفاوت دیگران با او آگاهی بدهیم، او این آگاهی را در رفتارهای خود نشان می دهد و از رفتارهای غیرانسانی با دیگران خودداری می کند. کودک باید بداند درصدی از افراد با انواع معلولیت ها متولد می شوند، در حالی که بسیاری دیگر بدون اینکه معلول باشند با تفاوت‌های جسمانی با دیگران در قد، وزن، رنگ پوست و سایر مشخصات ظاهری پا به این دنیا می گذارند.
در مورد قومیت ها و ملیت ها هم، همه افراد متعلق به یک فرهنگ نیستند و بسیاری از افراد از نظر فرهنگ و قومیت با یکدیگر متفاوت هستند. اگر در زمینه این تفاوت‌ها آگاهی رسانی توسط خانواده و اولیای مدرسه صورت بگیرد دانش آموزان می توانند به صورتی انعطاف پذیر با سایر همکلاسی های خود تعامل داشته باشند و تفاوت‌ها باعث اختلافات نمی شود و این آموزش‌ها در آینده در برخورد فرد با دیگران هم موثر است. در شرایط فعلی جداکردن مدارس کودکان کم توان و استثنائی باعث شده کودکان عادی آگاهی از این افراد نداشته باشند و به محض رویت چنین موارد متفاوتی کنجکاوانه برخورد کنند و اگر برای این کنجکاوی پاسخ درستی پیدا نشود ممکن است کودک دست به رفتاری بزند که ناهنجاری را در پی داشته باشد.
رفتار انسانی با وجود تفاوت‌ها
در مورد تفاوت‌های مختلفی که در مکان های عمومی بین کودک و دیگران وجود دارد، مهم‌ترین مساله آگاهی رسانی به کودک است. همه اینها وظیفه مدارس و آموزش رسمی نیست و بسیاری از تولیدکنندگان محتواهای آموزشی برای کودکان و دست اندرکاران تولید متون فرهنگی و خانه‌های کودکان می‌توانند با طرح این مساله و درک تفاوت‌ها در متون کودک و سایر وسایلی کمک آموزشی کودکان به این مهم بپردازند. باید به کودکان آموخت که با وجود این تفاوت‌ها رفتار انسانی نسبت به یکدیگر داشته باشند و این گونه تفاوت‌ها حتی نسبت به مهاجران به حداقل برسد. در این زمینه برنامه‌های مشترک هم می تواند موثر باشد و راه حلی که ما برای این مساله در قالب برنامه های مشترک در نظر داشته‌ایم، تیم‌های ورزشی است.
تجربه نشان داده کودکان وقتی در قالب تیم های ورزشی با یکدیگر همراه می‌شوند قضاوت‌هایی که تا پیش از این نسبت به یکدیگر و تفاوت‌های هم داشته اند کمتر می شود و این تجربه بسیار موثر است. تمامی رفتارهایی که در قالب رفتارهای انسانی و کودکان نمود می یابد با پیش بینی و پیشگیری از طریق مداخله به حداقل می رسد و حتی در فضاهای سخت مانند محلات محروم هم این کارهای گروهی راه را برای همزیستی مسالمت آمیز کودکان هموار می‌کند. نظام آموزشی کشور ما باید به دلیل وجود تفاوت‌های قومی و ملیتی میان افراد مختلف و معلولیت ها که روز به روز تعداد آنها در جامعه بیشتر می شود به توضیح و تبیین تفاوت‌های افراد به کودکان بپردازد تا در مورد دیگران قضاوت نکرده و آنها را وادار به ترک اجتماع نکنند.
منبع: سلامت نیوز
