«شعر4»

خوش می‌روی

به‌تنها تن‌ها فدای جانت..🌷🌷

.

اينم يه شعر تركي كه حيفم اومد ننويسم

اي منيم منليغيم امداديمه يت

بيرجه گل منله كونوش داديمه يت

مني باس باغرينا فرياديمه يت

بولموسن كي نئجه سن سيزله ميشم

درد مني يانديرير اما اودي يوخ

اودور آغزيم دا حياتين دادي يوخ

دئميرم دردلر ايچين ده آدي يوخ

دييرم من بئله من سيز له ميشم

مائیم و 

خیال یار

و این گوشه‌ی دل...

مولانای جان ❤

بهار تویی

که می آیی و دستهایم 

شکوفه می دهند ناغافل!

تویی که با تمامِ خستگی

باز هم آرامشی!

باز هزار ستاره ی بی افول

هزار پروانه ی بیقرار 

هزار شوق بی دلیل را

در خلوتِ آغوشِ من میریزی انگار 

بهار تویی.....❤

دیگر خوابیدن بس است.......

میترسم........

نه برای اینکه شاید صبح دیگر را نبینم.... نه...

از کابوس هایش میترسم...

بدترین لحظه ها جلویم ایستاده اند.....

یادتان هست که بودم ؟ یادتان می آید خنده از لبانم جدا نمیشد؟

خنده هایم چه شد؟ لودگی هایم کو‌؟ من قهقه هایم را میخواهم ...

شکستم ، آنجا که از انسانها دل کندم و رو به خدا کردم .... اما ....

انگار خدا هم سرش شلوغ بود......

خدایا امروز از تو هم گله دارم .......

بزرگترین آرزویم ، کوچکترین معجزه ات بود.

چه شد پس ؟

پشتم را به که گرم کنم ؟

همه ی آرزو هایم را دور ریختم...... حال فقط خنده هایم را برگردان ....

سلام🌹

من اصلن هیچ موقع تگ نشدم.ولی خب تاپیک شعر را دوست دارم و شعر میزارم

مانند فرزندی که محتاج نگهداری ست

این گریه های بی دلیل از روی ناچاری ست

رنج بیابان دیدن و با کوه جنگیدن...

عاشق شدن زیباترین نوع خودآزاری ست!

🌷🌷🌷

نه کسی را به صداقت یارید

نه کسی را به صراحت دشمن می‌دارید.

از کدامین فرقه‌اید؟😔❤

اینجا را نگاه کن.......

چه میبینی؟؟؟

آیا این همان فردیست که میشناختی؟؟

میبینی که چقدر داغون شده ام؟

میلیاردها سلول انفرادی

تاریک و نمور

سرد 

از یادرفته

هیچ راهی نیست

دستهایت را در جیبت بگذار

تو محکومی به تنهایی...

:::مهریماه:::

خدایا میبینی؟؟؟؟

ببین چطور گذشته ی دیگران را به پایم مینویسند؟

چه بگویم از این دل تنگ.....

تنها حرفم این است

بغض

روزی که تو را دیدم، شاعر شدن آسان شد

در چشم من و کوچه، خورشید نمایان شد

در کوچه ی هر روزی، شور غزلی بارید

من خیس و چشمانم، دلتنگ خیابان شد

دستی که شبیه ابر، در سینه ی من غم کاشت

پـایـیـز خـیـالم را، نـاگـاه زمـسـتـان شد

سردم شد و لرزیدم، دست غزلم برفی

تا پنجره را بستم، آغوش تو عریان شد

روزی که تو را دیدم، آن شب، شبِ دیگر بود

لیلای تب و تابم، همسایه ی باران شد

...و عشق تولد یافت، این درد مبارک باد

در مذهب چشمانت " کفرم همه ایمان شد "

❤❤❤