«شعر ٣»

باران

میراث خانوادگی ما بود

کوچک که بودم

از سقف خانه ی ما میچکید

بزرگ که شدم

از

”چشمانم“💎💎💎

شعر کودک 

مامان بزرگ عصا شو تکیه می ده به دیوار

عینکش و میزنه چشاش که می بینه تار

چادرشو میچسبم میریم با هم تو کوچه 

چقد یواش راه میره هی میشینه یه گوشه

داد می زنم مامان جون مسابقه بذارم؟

عصاشو زد به پاهام ، ننه مگه پا دارم؟

توی گوشش یه چیزی شبیه هنسفریه

نمیشنوه حسابی آدم داره چی میگه 

یه زنبیل حصیری گرفته زیر چادر

زیر لباش چی می گه ؟ صلواته یا غرغر؟

نداره تو صورتش مثه مامان قشنگی 

می ارزه به هزارتا زنای چش پلنگی

ماه چین 🥰

بداهه

دو روزه عجیب تخس شدی 😖

گفتی چه کسی؟ درچه خیالی؟ به کجایی؟ 

بی‌تاب توأم ،محو توأم ،خانه‌ خرابم

🌷🌷🌷

[QUOTE=] اللهم اغفر بیبی گرل     [/QUOTE]

دراین شب مکدّر و خاموش دم نزن

خواب سیاه عقربه ها را به هم نزن

از این من رها شده در شب ، غزل مخواه

با من ، منِ شکسته دل از عشق دم نزن

وقتی به آسمان نگاهت نمی رسم

دیگر عزیز! طعنه به بال و پرم نزن

حق دارد آفتاب نتابد بر این غبار

از من چه مانده؟ زخمه به ساز عدم نزن

دارم تمام می شوم انگار در خودم

بیهوده است ، در منِ ویران قدم نزن

خاک تو سرت🙈🙊

دلمون پرِ‌حرفه و لبمون پُرِ‌سکوت...

زندگی گاهی خیلی خسته کننده میشه، اونجا که حق و جرئتِ به زبون آوردن حرفای توی دلت و نداری و کارت میشه حسرت خوردن...

 گه‌گاهی یه آهِ سردی از اعماق وجودت میکشی و به سکوتت ادامه میدهی...

هیچی نمیگی، نه که نتونی چیزی بگی، نه،

نمیخوای که بگی چون میدونی تو این زندگی لعنتی، خیلی‌ها منتظر اعتراض و ترکِ تواند

و منتظرند، یک حرف برخلاف میلشان بشنوند و برای همیشه بروند

و تقصیر این رفتن و بندازند گردن تو...

زندگی کردن تو این دنیا، با این آدما خیلی سخته...

برای همین سکوت رو خیلی جاها ترجیح میدهی به زدن حرف حق.

عاطفه_مختاری#  

نه دیگه ی کم جام ناراحته نمیتونم بگم حرفِ دلمو .🙄

تو آن آغاز زیبایی ، منم این عشق بی پایان

گرفتار اولموشام درده ، سن ایله مرهم ای جانان

تو یک تصویر زیبایی ، منم نقاش این دوران

منی سن ایلدون عاشق ، بیعشقی ایلمه پنهان

تو رفتی از دیار ما ، مرا کردی چنین ویران

دعا ایله گوزل جانان ، منی اولدورمسین هجران...

بوسه ام را می گذارم پشت در
قهرکردی , قهرکردم , سر به سر
تو بيا , در را تماما باز کن
هر چه ميخواهي برايم ناز كن
من غرورم را شکستم , داشتی ؟
آمدم , حالا تو با من آشتی ؟

[ تا اومدم دل به دریا بزنم

دریا هم خشک شد :) ....⭐💥

این احتیاج نیست که آدم‌های مهربان را مهربان می‌کند...
حماقت هم نیست اگر خوبی‌های بی پاسخ شان را تکرار می‌کنند...
چون خوب بودن بخشی از زندگی آنهاست...
آن‌ها دنیا را کوچک‌تر از آن می‌بینند که بدی کنند...