خستم.

کتاب خوبه ولی چیزایی که جذبم کنه مثل آن سوی مرگ و بازگشت و اینجور چیزا رو خوندم ولی خب میدونی انقدر از طرف دانشگاه درس و پروژه ریخته ،همش باید از طرف دانشگا تلاش کنم حتی به کارای عادی روزنامه نمیرسم

نمیدونم وقتایی که میرم دانشگاه و با آدمایی ارتباط میگییرم که شبیه من نیستن، انگار که متعلق ب اونجا نیستی ولی نمیزارن جدا بشی ازشون، این مدت تلاش کردم جدا بشم وارد اکیپ دیگه ای بشم ولی خب زمان میخواد،  بخاطر دوستام و حال بدشون حالم بهم میریزه،نمیدونم استرس کارا و اینجور چیزا بعضی وقتا هم فکر میکنم ادم بی ارزشیم و اونجور ک باید از زندگیم استفاده کنم نمیکنم ،کارای اشتباهی ک کردم نمیدونم ی موضوع نیست همه چیه

فک کنم اینو تولد درس آنجلس و اینارو هم خونده باشم، دوتا پروژه دارم هنوز یکیشو تکمیل نکردم یکی دیگشم صفرم هیچ ایده ای بابتش ندارم، میانترم دارم این مدت اصلا حال و حوصله ی هیچ کاریو نداشتم واقعا  نمی شه واقعا درسا سنگینه و حوصله ی من کم نمیرسم به چیزایی ک  خودم بخوام انجام بدم برسم

این خستگی و بهم ریختگی یه روزه نیست ،متاسفم ولی خیلی وقته این احساسا چسبیدن بهم ،فقط بعد مدتی یهویی دیگه تحملم کم میشه امشب زیادی گریه و ناامیدی بود بهترم ولی چون انرژی دیگه ندارم :(

بابام میگه اگه هروقت تنها شدی یا حس بدی داشتی بخاطر کاری که کردی به این فکر کن که داری برای خدا اینکارو میکنی :) یکی از دوستام تو راهنمایی باهاش یه مدرسه بودم بعد این خودش تحت فشار بوده باباش نظامی مامانش معلم... از روز اول فقط داه سمت کارایی میره که من اهلشون نیستم منو با خودش کشونده بود بهش میگفتم از اینکار خوشم نمیاد میگفت باشه دیگه نمیبریم پیش بقیه بچه ها بازم همونکارو کرد منم دیگه باهاش جایی نمیرم..ولی حس کردم هرکاری دارم انجام میدم میخواد منم با خودش بکشه پایین، حس خوبی به اون ندارم دیدنش هم‌حالمو بد میکنه ، از طرف خواهرمم همش باهمدیگ بحث داریم سر همه چی اونم‌ تو اعصابم تاثیر داره

شاید دیر شده باشه ولی حس میکنم ناامیدی توی تک تک سلولام بدنم هست انگار توی‌خونم ناامیدی ریخته باشن،  خودمم میدونم اینطور نیست ولی واقعا وقتی بهشون فکر میکنم کم میارم

رفتاراش خیلی رو اعصابم میره... نمیتونم کنار بیام باهاش پنج شیش ماهه عقد کرده فقط ب این فکر‌میکنم‌کی میره دیگه،هرچی من بیشتر کنار بیام اون بیشتر پرو میشه آخرسر هم میگه تو منو اذیت میکنی