<<< شعر >>>

عشق یک شیشه انگورکنارافتاده ست

که اگرکهنه شود مست ترت خواهدکرد

خوشبخت اگرخاربکارد 

ازبخت خوشش لاله وریحان به درآید 

بدبخت اگرمسجدی ازآینه سازد

یاسقف فروریزدویاقبله کج آید

قصه ی امشب ما قصه عشق و گِله هاست

اینجوری قافیه ها درست میشه..دخترم

💕💕💕💕💕

گر مرا حاکم کنند ..... بر شهر عشق

روی هر دروازه ای ، لوح محبت میزنم

بهر هر دل.......... دلبرم باشد یکی

مهر باطل روی هر ،نوع خیانت میزنم

سخت میگردم.....همه بازار شهر

تاجران بی وفایی را،به زندان میکنم

بی نقاب آیند همه....در شهر من

با نقاب هرکس ببینم ، چهره ویران میکنم

گرگها در جای خود.....بره اهو جای خود

گر روند در جلد هم ، والله رسوا میکنم

عاشقان رامیدهم........فرمان برحکم وفا

بی وفایان را ز شهر،حتما گریزان میکنم

با عدالت میزنم......تکیه به تخت حاکمی

باعث بد نامی عشق را پریشان میکنم💞

چقدر عالی💖

گفتندکه اوعاشق گیسوی بلنداست 

موهای من ازعصرهمان روزبلنداست

مجتهدها هم اگر مانندِ من

 عاشق شوند

شانه بر مویِ سرِ معشوق

واجب میشود

مدتی هست  میان من و تو فاصله هاست

قصه ی امشب ما قصه ی عشق و گله هاست

امشب انگار نهان است سخن ها در دل

در پس هر نگهی راز همه مسئله هاست

❤

عالی💖

تواگرنازکنی نازکشیدن بلدم 

نازازچشم پرعشوه خریدن بلدم

قفس خسته دلی های من عاشق را

بازکن تاکه ببینی که پریدن بلدم 

@fftt  

وقت بیماری و بی‌تابی من دست ڪسی

جاے دستان تو مرهم بشود می میرم


جان من بسته به هر تار سر موی تو است

تاری از موی سرت ڪم بشود می میرم

بلدم ناز کشیدن، بلدی ناز کنی
بلدی حال دلم را تو کمی ساز کنی

بلدی عشوه کنی، غمزه کنی، دل ببری
بلدی رقص کنان، تن همه طناز کنی

بلدی کف بزنی، ساز و نی و دف بزنی
چو قناری بلدی چهچه و آواز کنی

به دلم می کشم از طرح نگاهت غزلی
بلدی با نگهت در دلم اعجاز کنی

غزلی از تپش این دل خود ساخته ام
بلدی عشق مرا در دل خود راز کنی

دل من سوی تو پر زد، پر و بالش مشکن
بلدی با دل من یکسره پرواز کنی

بلدی خط بکشی اسم رقیبان مرا
بلدی تا به ابد، عشق نو آغاز کنی

بلدم دل بستانم، بلدی دل بدهی
بلدی در دل من، جای خودت باز کنی

بلدم دل بسپارم، بلدی دل ببری
بلدی تا سند از قلب من احراز کنی

جنگل سوخته راوعده باران ندهید 

خبرمرگ مراطعنه به یارم نزنید 

سینی چای وگل ومردی که مانندتونیست 

یک دل مرده که دیگرگیروپابندتونیست 

بین جمعیت صدای خنده ات پیچیدوبعد

تاسرم چرخید دیدم حیف لبخندتونیست 

النکاح السنتی آیاوکیلم من ؟؟بله

زیرلب بابغض گفتم این که پیوندتونیست

باعسل کام من بیچاره شیرین ترنشد 

تلخ میبوسم لبی راکه لب قندتونیست 

توقسم هاخورده بودی میرسی روزی به من 

آی این کابوس واضح مثل سوگندتونیست 

بعدازاین بایدفراموشت کنم ازاین بعد

شاعراین شعرغمگین آرزومند تونیست 

کودکی آشفته راهم چندسالی بعدازاین 

میفشارم سخت درآغوش وفرزند تونیست

می پرم ازخواب ویادم نیست چیزی رابه جز 

سینی چای وگل ومردی که مانندتونیست

کدومشون رو؟