خون بس

#رمان #خون_بس برگرفته از داستان واقعی زندگی یه دختر

پارت بیست و هشتم

 به بهونه خستگی رفتم تو اتاق و پشت در نشستم و یه دل سیر گریه کردم همش از خدا گلگی میکردم که چرا من باید بدبخت بشم چرا باید تاوان اشتباه بقیه پس بدم دیگه خسته شده بودم از خودم و زندگی؛ دوست داشتم بمیرم تا اینکه برم‌ تو خونه عمم زندگی کنم اونم چی به عنوان عروس خون بس.

چند روز گذشت تا یه شب کدخدا و بزرگا ابادی اومدن خونمون تعجب کردم که قضیه چیه چرا این همه مرد ریختن خونه ما.

مامانم فرشته داد بغلم‌ و‌ گفت برید تو اتاق تا نگفتمم بیرون نمیایید.

منم رفتم‌ اتاق و‌ در بستم گوشم تکیه دادم به در که بشنوم چی میگن شروع کردن به حرف زدن و از موضوع قتل گفتن که کدخدا گفت من نمیخوام سهراب قصاص بشه و صحبت میکنم که راضی بشن به حبس نه اعدام.

رحمان گفت مرسی کدخدا خودتون که میشناختین سهراب نمیدونم واقعا چی بینشون گذشته که سهراب دست به قتل زده.

فرشته شروع به نق زدن کرد نمیتونستم درست حرفاشون گوش بدم‌ کلافه شدم بزور گذاشتمش رو پام‌ و‌ خوابوندمش بازم‌ رفتم پشت در و گوشم چسبوندم به در، که شنیدم حرف از خون بس و دارن رسم و رسوم روستا توضیح میدن به رحمانم و مامانم.

یک لحظه احساس کردم‌ دنیا رو‌ سرم خراب شد صدا گریه مادرم شنیدم و التماس رحمان ولی کدخدا گفت دست ما نیست این یه قانون باید اجرا بشه وگرنه باید خون دیگه ای ریخته بشه.

مامان گفت یه دختر دادم به اون خانواده الان چند ماه ازش بی خبرم حتی اجازه ندادن تو‌ مراسم پدرش شرکت کنه من نمیزارم این یکی دخترمم بدبخت بشه.

کدخدا گفت خواهرم میدونم چی میگید ‌ولی من شرمنده تونم کاری جز خون بس از دستمون برنمیاد.

صدا خداحافظیشون شنیدم پاشدم از پشت در که یه اقایی گفت بعد چهلم حاجی میاییم برا انجام مراسم خون بس.

رفتم‌ کنار فرشته پتو‌ انداختم سرم‌ و به بخت بدم لعنت میفرستادم اخه گناهم‌ چی بود خدا چرا باید منم مثل همسن و سالام خوشبخت نمیشدم چرا باید به زور ازدواج کنم یعنی برای کدوم پسر عمم میخوان منو بگیرن .

مغزم دیگه داشت سوت میکشید، صدا باز شدن در اومد خودم زدم به خواب که کسی صدام‌ نکنه.

شنیدم مامان و رحمان حرف میزدن مامان گریه میکرد و خودش میزد.

رحمان میگفت سهراب لعنت بهت هم‌ خودت بدبخت کردی هم ما رو ،تاوان اشتباه تو رو باید این دختر بده .

رحمان گفت مامان من میخوام یکاری کنم .

مامان اروم شد گفت چی رحمان من دیگه طاقت مصیبت دیگه ای ندارم..... 

#رمان #خون_بس برگرفته از داستان واقعی زندگی یه دختر

پارت بیست و نهم

رحمان گفت مامان یه فکرایی تو سرم دارم میخوام عملیش کنم.

مامان گفت چی رحمان فقط توروخدا دیگه نمیخوام هیچکس از دست بدم .

رحمان گفت چهلم بابا زودتر بگیریم بعدش شبونه بزاریم از روستا بریم اینطور هیچ کسی دستش به شیرین نمیرسه .

مامان گفت اخه نمیشه هرجا بریم پیدامون میکنن اون طوری بی ابرو میشیم نه ولکن رحمان .

رحمان گفت مثل اینکه تو نمیخوای این دخترات اب خوش از گلوشون بره پایین .

چند دیقه بعد صدا کوبیده شدن در اومد گفتم حتما رحمان رفت بیرون ،خیلی نگرانش بودم با اینکه میدونستم رحمان خیلی عاقله .

یکی دو ساعت بعد که صدا باز شدن در اومد پاشدم لب پنجره دیدم رحمان اومد نفس راحت کشیدم ، رحمان گفت چرا بیداری گفتم نگرانت بودم نمیتونستم بخوابم ،گفت برو بخواب .

گفتم داداش میشه باهات حرف بزنم گفت چه حرفی چیشده ،گفتم من تمام حرفا شنیدم و میدونم موضوع چیه .

سرش انداخت پایین و گفت نگران نباش نمیزارم به زور وادارت کنن به ازدواج.

گفتم داداش عیب نداره قسمت منم اینطوره من خودم سپردم دست سرنوشت بزار هرچی قسمت همون بشه .

گفت شیرین نزن این حرفو من یه فکرایی تو‌ سرمه میخوام از روستا فراریت بدم گفتم نه من تنها هیچ جا نمیتونم برم .

گفت تنها نیستی من باهاتم گفتم نه رحمان توروخدا تو خودت قاطی این موضوع نکن برو شهر زندگیتو ادامه بده به خوشبختیت فکر کن نگران من نباش .

گفت من وقتی خوشبختم که تو‌ توی ارامش باشی نه زیر دست عمه، الانم دیر وقته پاشو برو بخواب اخر هفته مراسم چهلم بابا میگیریم باید این چند روز همه چی اماده کنیم .

پاشدم رفتم که بخوابم ولی تمام حرفای رحمان تو ذهنم مرور میشد نمیدونستم چی درسته چی غلط ،تو فکر بودم که نفهمیدم کی خوابم برد .

با صدای مامان بیدار شدم گفت پاشو خونه زندگیمون تمیز کنیم فردا پس فردا مهمون میاد .

دو روز بکوب کار کردم و خونه کردم مثل دسته گل وقتی سرگرم کار بودم خیلی خوب بود دیگه فکر چیز دیگه نمیکردم ولی بیکار که میشدم بازم حرفهای رحمان مرور میکردم .

یک روز قبل مراسم‌ بابام ، دم غروب بود که درمون زدن مامانم گفت شاید مهمونای راه دور باشن برو در باز کن.

رفتم وقتی در بازکردم چشمام چهارتا شد.‌.....

#رمان #خون_بس برگرفته از داستان واقعی زندگی یه دختر

پارت سی ام

چادر انداختم سرم و رفتم جلو در وقتی در باز کردم باورم نمیشده که عباس با ننه گلنار اومده باشن .

از دیدنشون خوشحال شدم و تعارف کردم اومدن داخل ،مامان گفت کیه شیرین گفتم خاله گلنار اومده مامان سریع اومد بیرون و با خاله رو بوسی کرد و بردشون خونه .

سریع بلند شدم تدارک شام دیدم تقریبا نیم ساعت بود رسیده بودن که رحمانم اومد.

رحمانم مثل ما با دیدن خاله و عباس خیلی حال شد.

اون شب به کمک خاله حلوا پختیم برا مراسم فردا موقع خواب خاله گفت مردم روستاتون چقدر فضولن تو مینی بوس که کلا ما رو سوال جواب میکردن کجا میرید خونه کی میرید.

وقتیم رسیدیم از چند نفر ادرس خونتون خواستیم که چپ چپ نگاهمون میکردن حتی یکیشون گفت نکنه این خانواده پسر شما هم کشتن اومدین دنبالشون .تا این کلمه شنیدم برق از سرم پرید .

پاشدم رفتم اشپزخونه و رحمان صدا زدم گفتم رحمان مردم ابادی ابرومون دارن جلو همه میبرن به خاله گفتن نکنه شما هم شکایت دارید بچتون کشتن اومدین سراغ این خانواده ،رحمان عصبی شد و مشتش کوبید به دیوار گفتم چیکار میکنی دستت شکست اروم باش.

عباس ، رحمان صدا زد گفت داداش چیزی شده کمک میخوای بیام رحمان از درد دستش نشست زمین گفت دستم شکست.

عباس و خاله و مامان اومدن اشپزخونه مامان گفت چیشد رحمان، رحمان گفت هیچی دستم درد میکنه.

خاله گفت یکم‌ اب جوش بریز تو‌ لگن بده من ببینم در رفته جاش بندازم .

دست رحمان در رفته بود از شدت ضربه که خداروشکر خاله جا انداخت و بستش .

فردا برای مراسم‌ پدرم ناهار کل روستا دعوت کردیم و سر خاک‌ مراسم گرفتیم همه ابادی وقتی عباس و خاله میدیدن با تعجب نگاه میکردن براشون سوال بود که اینا کی هستن.

سر خاک پدرم بودیم که سایه ای بالا سرم افتاد سرمو که اوردم بالا دیدم رقیه بالا سرمه خودم کشیدم‌ کنار تا بشینه .

خودش انداخت رو قبر بابام‌ و زار میزد هم‌ خوشحال بودم از اومدنش هم‌ ناراحت که چرا تو این چند ماه یبار نیومد حالمون بپرسه....

خانوما ادامشو شب میزارم براتون...فقط لطفا هرکی میخاد ادامشم بخونه الن بگه که وقتی خاستم ادامشو بزارم لایکش کنم تا متوجه بشه...😘💙💙💙💙