آخربی انصافیه که تو یه شبانه روز1440دقیقه وقت داری
اما حاضرنباشی فقط
17دقیقه از وقتت رو دراختیار خدا بذاری.
آخربی انصافیه اگه 17دقیقه از وقتت رو صرف
17رکعت از نماز های پنج گانه نکنی....
بابا1423دقیقه مال خودت.کمه مگه؟
17دقیقه اش مال خدا.خیلی زیاده؟
که دنیا به خسران عقبی نیارزد/به دوری ز اولاد زهرا نیارزد/
و این زندگانی فانی، جوانی، خوشیهای امروز و اینجا/به افسوس بسیار فردا نیارزد.
اگر در قرآن به دنبال یک نسخه برای گشایش در زندگی بگردی این آیه قرآن خودنمایی می کند: وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْری فَإِنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنْکاً و هر کسی از یاد من روی گرداند برای او زندگی تنگ و سختی خواهد بود Link: آیه 124 سوره طه معنی آیه آن است که اگر داراترین انسان کره زمین هم باشی وقتی خدا را در یاد نداری زندگی ات سخت است و خاطرت آسوده نیست. اما چرا؟ چون هر چه هم که دارا باشیم باز هم چیزهایی هستند که نداریم و غصه نداشتنشان زندگی را برایمان تنگ می کند. اما یاد خدا باعث می شود به جای آنکه نداشته هایت تو را غصه دار کند داشته هایت تو را شکرگذار خدا کند و با یاد خداست که انسان از خود خواهی و خودبینی و حسد و حرص و طمع و صفات دیگری که زندگی را بر انسان تنگ و سخت می کنند نجات پیدا می کند. و بالاتر از همه اینکه به یاد خدا که باشیم خدا هم ما را یاد می کند: فاذکرونی أذکرکم واشکروا لی ولاتکفرون پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و شکرم را به جا آورید و کفر نورزید. Link: آیه 152 سوره بقره و ما چقدر به اینکه خدا ما را یاد کند محتاجیم. بار الها! ما را از کسانی قرار بده که حتی لحظه ای از یاد تو غافل نیستند و به ما چشم دیدن نعمتهایت را عطا بفرما و ما را از شکرگذاران درگاهت قرار بده! آمین التماس دعا سعید زمانی موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت علیهم السلام WEB: www.ahlolbait.com
حضرت باقر (علیه السلام) نقل از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود که خداوند می فرماید سوگند به عزت و جلال و کبریا و نور و برتریم و بلندی مکانم هر بنده ای که خواسته دل خود را مقدم دارد بر آنچه من می خواهم کارش را آشفته می کنم و دنیایش را در هم می پاشم. مشغول می کنم قلب او را به دنیا و بیش از آنچه مقدر کرده ام به او نخواهم داد. به عزت و جلال و کبریا و نور و برتریم و بلندی مکانم هر بنده ای که خواسته مرا بر خواهش نفس خود مقدم داشت ملائکه را به نگهداریش می گمارم. آسمان و زمین را کفیل روزیش می نمایم، پشتیبانم او را در هر تجارت سرمایه داری که با او بکند، دنیا با بی میلیش به او روی می آورد. وسائل جهاد نفس، ص 505 @Asemani_bashim
آثار و فوائد خواندن نماز اول وقت امام صادق(علیه السلام) در این باره میفرمایند: «الصلوةُ تستحبُّ فی اَوَّلِ الأَوقاتِ»،خواندن نماز در اول وقت و در اولین فرصت، کاری مستحب و پاداش افزاست. (بحارالانوار، ج 80، ص 13) همچنین از آن حضرت نقل شده که نماز اول وقت، «خشنودی کردگار» را به همراه دارد. برآورده شدن خواستهها از دیگر اثرات و برکات خواندن نماز اول وقت است، چنانچه حضرت عبدالعظیم حسنی از امام حسن عسکری(علیه السلام) روایت میکند که فرمود: «خداوند متعال با حضرت موسی(علیه السلام) تکلم کرد، حضرت موسی(علیه السلام) فرمود: خدای من! کسی که نمازها را در وقتش به جای آورد چه پاداشی دارد؟ خداوند فرمود: حاجت و درخواستش را به او عطا میکنم و بهشتم را برایش مباح میگردانم.» (بحارالانوار، جلد82، صفحه 204) در حدیثی از امام علی ( علیه السلام ) آمده است که فرمودند : کسی که بر اطاعت صبر کند خداوند برای او ششصد درجه بنویسد که فاصله ی هر درجه از پایان زمین تا عرش می باشد پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله) در حدیثی برطرف شدن گرفتاری و ناراحتی را به اقامهکنندگان نماز اول وقت نوید میدهند و میفرمایند: «بندهای نیست که به وقتهای نماز و جاهای خورشید اهمیت بدهد، مگر این که من سه چیز را برای او ضمانت میکنم: برطرف شدن گرفتاریها و ناراحتیها، آسایش و خوشی به هنگام مردن و نجات از آتش.» (سفینة البحار، جلد 2، صفحه 42) درست است که اگر نمازگزار، نماز خود را در آخر وقت هم بخواند انجام وظیفه کرده است، اما از آنجا که کار، مربوط به پروردگار و بر کارهای دیگر مقدم است، چنانچه آن را بدون عذر به عقب بیندازد، مسئول است و باید پاسخگو باشد.
علی (ع) به محمد بن ابوبکر نوشت: به رکوع و سجودت بنگر و مراقب آن باش زیرا پیامبر (ص) بهتر از همه مردم نماز را به اتمام میرساند و آن را حفظ میکرد و وقتی به رکوع میرفت سه بار میگفت: سبحان ربی العظیم و بحمده و وقتی که از رکوع برمیخاست، میگفت: سمع الله لمن حمده، الله لک الحمد ملء سمواتک و ملء ارضک و ملء ما شئت من شیء؛ (خداوند میشنود کسی را که او را ستایش میکند. خدایا! به اندازه ظرفیت آسمانهایت و زمین، و به اندازه ظرفیت هرچه میخواهی، تو را سپاس) و وقتی به سجده میرفت، سه بار میگفت: سبحان ربی الاعلی و بحمده. (بحارالانوار، ج 85، ص 104)