تو نصف جهانم ،جهانم تویی
چهار باغ خواجو رو گز می کنم
تو فکر تو بودن یه دنیاییه
دارم با خیال تو حظ میکنم
با این فاصله قدری نزدیکتم
که عطر تنت رو نفس میکشم
کسی حق نداره تصور کنه
که از خواستنت پامو پس میکشم
تو باور نکن ،من برام روشن
برات باورش سخته دیوونتم
به هرچی که خواستم رسیدم ولی
یه عمر که حسرت کش شونتم
اگر چه محاله تو رو داشتن
به یاری من دستی از غیب نیست
تو رو باز هم آرزو میکنم
جوونم هنوز،آرزو عیب نیست