همه اينهايي كه نوشته شده حقيقته
ولي كاش ما اينقدري كه از خدا انتظار داريم علاوه بر تمام نعمتهاي قبليش نعمتهاي جديد بهمون بده و آرزوهامونو برآورده كنه ، خودمونم به حرفش گوش ميداديم و بنده واقعيش بوديم ، چرا فقط به رضايت خودمون از خدا توجه داريم و برامون زياد فرقي نميكنه خدا ازمون راضي هست يا نه؟ جايي كه بدگويي و دوبهم زني كرديم، جايي كه داد زديم و توهين كرديم ، جايي كه غيبت كرديم، جايي كه نماز نخونديم و خمس و زكاتي كه به گردنمون هست نداديم، جايي كه از كنار بي پولي و مشكل هم نوعمون راحت گذشتيم جايي كه حسادت و بدخواهي كرديم، جايي كه به پدر و مادر بي احترامي كرديم و… همه اين مواقع برامون مهم نبود كه داره مارو ميبينه و از ما دلگيره و دلش نميخواد نافرمانيشو بكنيم
ولي موقع خودش هميشه انتظار داريم كه برامون بهترينها رقم بخوره و اگه نشه از خدا و همه مقدسات شاكي ميشيم و طلب داريم
متاسفانه هممون اينطوريم🥲 كاش…😣