روک مینویسم بابتش پیشاپیش عذر میخوام
ببینین الان خوبی ادامه این زندگی رو میگم
شما باید صبوری کنی هر کاری کرد چشم پوشی کنی و عملا بسوزی بسازی
البته خودت میگی همه جور تحمل کردم کنار اومدم با اخلاقای همسرم که این یعنی شما سوختن ساختن به امید اینکه شاید درست بشه رو سپری کردی ولیگویا درست نشده
بدی ادامه دادن این زندگیتم اینه که معلوم نیست تا کی باید همچین فردی رو باهاش زندگی کنی و نمیدونم تا کی صبوری بتونی کنی و خدایی نکرده بیراهه نری به هر حال جون هستین و نیازهایی دارین. و در تامین هر نیازیدر بهترین شکل اگر محبت و عاطفه چاشنیش نباشه اون رفع نیاز چندان دلنشین نمیاد.
اما بدی های طلاق
قبل طلاق باید اینارو فکر کنی بهش و جواب قاطع بهشونپید کنی
الان فرض کن جدا شدی ایا مهریه بهت میده چیزی داره بده؟
ایا خانوادت پشتت هستن پشتت در میان یا خونه شوهرت بهشته در مقابل خونه پدر مادرت
جدا شدی ایا خون امنی داری اونجا بمونی زندگی کنی که میشه همون خونه پدر مادرت یا بهنامت خونه چیزی زده یا مهریت میده میری اجازه میکنی خلاصه یک سرپناه بعد جداییت خواهی داشت؟ که امنیتت رو تامین کنه؟ امنیت خیلی مهمه
بعد باید درامد یا پول داشته باشی که خرج خودت و بچتو بتونی در بیاری ازش ایا داری؟
بعد سن حساسی داری در اوج نیازهات عاطفی محبتی توجه جنسی الی اخر بعد جدایی ایا توان تحمل با این نیازهاتو داری؟نباید سرکوب کنی و نباید به بیراهه بری ایا توان کنترل نیازهاتو داری بخصوص نیاز جنسی؟ اینا خیلی مهمه
بعد باید خودتو در صورت جدایی در برابر حرف مردم نگاهای مردم مقاوم کنی و با نگاهاشون حرفشون ناراحت نشی و زود رنج نشی