نمیدونم چند سالته
ولی وقتی تو مسیر اصلی زندگیت(چیزی که بخاطر این همه راه اومدی رو پیدا کنی) بیفتی مطمئن باش بخاطر این که تونستی این روزارو پشت سر بذاری به خودت افتخار میکنی
همین اذیتایی که الان میشی باعث میشه اون روز وقتی دو قدمی رسیدن به هدفتی ولی انرژی کم اوردی و نا امیدی، یاد این سختیات بیفتی به خودت بگی دیدی اونا تموم شد، قوی تر شدی، به نسخهی بهترِ خودت تبدیل شدی؟ این که در مقابل اونا چیزی نیست دو قدم دیگه تحمل کن که روزای خوبتو ببینی...
همین سختیا میشن تسکین و چراغ زندگیت
من واقعا به هیچ قیمتی حاضر نیستم روزای سختمو فراموش کنم