تو مرا آزردی که خودم کوچکنم از شهرت..
تو خیالت راحت..
میروم از قلبت..
میشوم دورترین خاطره در شب هایت...
تو به من میخندی و به خود میگویی
باز میآید و میسوزد از این عشق ولی...
بر نمیگردم نه..
میرم آنجا که دلی بهر دلی تب دارد....
عشق زیباست و حرمت دارد.....🌕🌒
گاه باید روئید ، از پسِ آن باران
گاه باید خندید ، بر غمی بی پایان . . .
سهراب_سپهری#
خواهم آمد سر هر دیواری میخکی
خواهم کاشت!
پای هر پنجره ای ، شعری خواهم خواند...
گاه گاهی که دلم میگیرد به خودم می گویم: در دیاری که پر از دیوار است به کجا باید رفت؟به که باید پیوست؟به که باید دل بست؟حس تنهای درونم می گوید: بشکن دیواری که درونت داری!چه سوالی داری؟تو خدا را داری و خدا...اول و آخر با توست .و خداوند عشق است...
ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺑﻐﺾ؛
ﻟﺐ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺩﯾﺪﻡ،
ﭼﺸﻢ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﺩﯾﺪﻡ،
ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ
ﺍما،
ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ!
ﺭﻣﺰ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﺭا
ﭘﺸﺖ ﺑﯽ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﺍﯾﻦ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎ
ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ. . .
من به اندازهیِ یک ابر
دلم میگیرد...
باید امشب بروم
باید امشب چمدانی را که
به اندازهیِ پیراهنِ تنهاییِ من
جا دارد
بردارم، و به سمتی بروم...
زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست؛
شاید آن خنده که امروز،
دریغش کردیم،
آخرین فرصت خندیدن ماست
هرکجاخندیدیم،
زندگی هم آنجاست
زندگی شوق رسیدن بخداست
خنده کن بی پروا
خنده هایت زیباست
و من آنان را
به صدای قدم پیک بشارت دادم.
و به نزدیکی روز،
و به افزایش رنگ!
به طنین گل سرخ،پشت پرچین سخنهای درشت.
و به آنان گفتم
هرکه در حافظهٔ چوب ببیند باغی
صورتش در وزش بیشهٔ شور ابدی
خواهد ماند...
میتونی بنویسی 😂
شب سردی است و من افسرده
راه دوری است و پایی خسته
تیرگی هست و چراغی مرده
می کنم تنها از جاده عبور
دورماندند زمن آدمها
سایه ای از سر دیوار گذشت
غمی افزود مرا بر غمها
فکر تاریکی و این ویرانی
بی خبر آمد تابا دل من
قصه ها ساز کند پنهانی
نیست رنگی که بگوید با من
اندکی صبر سحر نزدیک است
هر دم این بانگ برآرم از دل
وای این شب چقدر تاریک است
خنده ای کو که به دل انگیزم
قطره ای کو که به دریا ریزم
صخره ای کو که بدان آویزم
مثل اینست که شب نمناک است
دیگران را هم غم هست به دل
غم من لیک غمی نمناک است
