چقدر بده که بلد نیستید بدون اینکه توهین کنید نظرات مختلف رو بشنوید و نظر خودتون رو بگید!
تو خارج از تهران و بالاخص شهرستان ها قیمت ملک به نسبت پایین تره توان خرید مردم بالاتره و در نتیجه متراژ خونه ها بیشتر!
این دیگه توهین و تحقیر داره؟
#تحمل شنیدن ارای مخالف رو داشته باشیم
اگ ب در نگاه میکنی چجوری داری اینور چت میکنی؟؟
میدونم منم بعضی وقتا اینجوری میشم، ولی خب تحمل# 🥲
در ادامه چالش# تحمل# درد_زایمان#
یه چیزی که خیلی درد رو زیاد میکنه پوزیشن اشتباهه. کسایی که مجبور بودن روی تخت دراز بکشن میتونن تایید کنن.
این عکسو قبلا گذاشتم. پوزیشن ها و ورزش های حین لیبر رو نشون میده.
ردیف اول کمک میکنه انقباضات موثر باشن. از جاذبه کمک میگیرن برا نزول جنین.
ردیف دوم کمک میکنه درد کمر کمتر شه، جنین توی موقعیت مناسب قرار بگیره، هموروئید رو تسکین میده
ردیف سوم هم از جاذبه برا نزول جنین استفاده میکنه و اجازه استراحت بین انقباضات رو میده.
ردیف آخر که چند مدل اسکات هست، علاوه بر استفاده از جاذبه، لگن رو باز میکنه تا جای بیشتری داشته باشه.
این عکس ها که واضح هستن. الی ماشاءالله تصویر هست. من یه چند تایی گذاشتم.
پوزیشن_مناسب# خیلی مهمه. نگید نگفتم. من روی هم رفته حداقل ۴۰ ساعت درد زایمان رو چشیدم.
این موقعیت ها هم بیشتر توی خونه# فراهمه. قبول دارم زود نریم بیمارستان. ولی خواهشا دیر هم نریم.
من زایمان اولم حدود ۲ سانت بودم گفتم میرم تو محیط بیمارستان یه چرخیمیزنم دوباره میام. ماما گفت ایشون توی کلاس های زایمان شرکت کرده، میدونه ورزش هارو. بذارید بره دوباره بیاد.
خلاصه که در رفتم و بعد یکم پیاده روی رفتم به سمت خونه.
ولی بی گدار به آب زدن و اصرار بیجا به نرفتن به بیمارستان ممکنه عواقب داشته باشه.
دیگه از خدا بخوایم دلمونو هدایت کنه، تا جایی هم که ممکنه توی خونه بمونیم و راحت تر بگذرونیم.
دوستم نکاتی که به ذهنم میرسه ایناست
در مورد چالش# تحمل# درد_زایمان# باید بپذیریم آدم ها متفاوتن. آستانه تحمل متفاوتی دارن.
ولی توی هر پلکانی که هستیم، حفظ روحیه مهم ترین چیزه.
برای مثال خواهر خودم همیشه توقع# سازی میکنه نسبت به عملکرد خودش. همیشه میگه من آستانه درد پایینی دارم. توی زایمانش وضعیتش از زایمان های من خیلی بهتر بود، ولی جوری بی تابی میکرد ماما صابریان فکر میکرد احتمالا آخراشه، معاینه کرد دقیق یادم نیست حدود ۳،۴ فینگر بود. بعدشم نگم چقدر جیغ زد با هر جیغ من می مردم و زنده میشدم.
میدونید، خواهرم واقعا درد میکشید. واقعا درد رو حس میکرد!
من یه تزی دارم «درد زایمان رو نادیده بگیر تا خودش بره»
برا همین میگم حین دردها به عقربه های ساعت نگاه کنیم و ببینیم چطور زمان داره به پایان درد نزدیک میشه. گوشی دست گرفتن هم ایده بدی نیست. ولی معمولا اون چیزی حواس ادم رو پرت میکنه که باهاش یه انسی داشته باشیم از قبل. خلاصه هرکی با خلاقیت فردیش بگرده ببینه چی میتونه حواسش رو پرت کنه.
رو تنفس و موضع تنفس تمرکز کنیم تا روی موضع درد. هرچی از اثر تنفس بگم کم گفتم. اصلا نفس رو حبس# نکنیم.
نگیم درد زیاده، چون زیاد و زیادتر میشه.
رو اطرافیان اونقدری حساب باز نکنیم. هرکسی میخواد باشه. فقط خودمون و خدا و اهل بیت که واسطه فیض هستن. دقت کنید توی روایات تاکید شده وقتی درد داری به کسی نگو. احیانا شکایت نکن. خداوند خودش ضامن میشه راحت تر بگذره اوضاع. به قولی گوشت و جان دوباره میبخشه به آدم. عافیته دیگه.
در مورد جیغ زدن حین دردها، من جیغ زدنی رو نفی میکنم که ناشی از جو دادن و عدم امادگی باشه، فکر میکنم بیشتر انرژی بر باشه، تا کمک کننده
اما اگر فریادی اومد سراغمون که ناخوداگاه بود، خجالت نکشیم. این نعمت و ساز و کار خداوندیه، از نظر علمی اون فریاد از بار درد کم میکنه و برا بدن بد نیست. (مستند دیدم در این باره)
آب گرم هم چون آستانه تحمل درد رو بالا میبره و اسپاسم عضلانی رو کم میکنه، موثره. البته قطعا دلایل دیگه ای هم داره. خصوصا اگر مث من با آب آرامش بگیرید.
باز چیزی به ذهنم برسه میگم.
