سلام صبحتون بخیر خانما من۲۷ سالمه دیپلمم و ی ۲ ساله دارم.وضع مالی شوهرم متوسطه.کارشم ۶صبح میره تا ۴ عصر.
بعضی وقتا میگم کاش شاغل بودم با اینکه واقعا زیاد به درامدش نیاز واجب ندارم.و اینکه کسی نیست بچمو بزارم پیشش از خانوادها دور هستیم.
همیشه حسرررت شاغلهارو میخورم ک شادن و فعال تو بیرون.
نظر شما چیه
اینم بگم که همسرم راضیه از خونه دار بودنم و میگه خودم کارم سنگینه دوس ندارم زنم هم سختی بکشه بشین لذت ببر خرج کن و زندگی کن
پسرم دوسالشه.اگه خودم نباشم کسی نیست نگهش داره
ترجیح من بااحترام به خانم های شاغل خانه داریه.
شاغل بودن بهترع
بزا بچت بزرگ شه بتونه تو مهد بمونه بعد برو سرکار اگه خواستی الان گناه داره کسیم نیس نگهش داره
اگه نیاز مالی نداری خانه داری
من فقط خوابیدن و دوست دارم😴
اونی که شاغله دوست داره خانه دار باشه اونی که خانه داره دوست داره شاغل.طبیعت انسان چیزی و که نداره طلب میکنه.توهردوش سختی های خاص خودشو داره.باید دیدت و عوض کنی
من ۷ سال کارمند بودم الان خانه دارم بخاطر دوتا بچه هام خانه داری بهتره صدر درصد کار بیرون زن رو پیر میکنه اتفاقا همه خانمهایی که شاغل بودن نسبت به هم سن های خودشون که خانه دارن شکسته ترن
ماشاءالله به شوهرت. خدا حفظش کنه با این طرز فکر.
ببین شاغلها هم همهشون اینطوری که میگی نیستن، یعنی لزوما شغل بیرون داشتن مساوی با حال خوب و احساس ارزشمندی و اینچیزا نیست.
کلا باید خودتو با زندگی خودت بسنجی نه هیییچ آدم دیگه. ببین خودت اگه دلت میخواد بیرونم یه فعالیتی داشته باشی و حقوقش اونقدرا برات مهم نیست و هدف، صرفا فعالیت بیرونه، خب برو یهجایی که مثلا دو سه روز در هفتهست کارش، اون ساعتا هم بچه رو بذار مهد.
نه بابا فک میکنی.ساعت ۶ صب هر روز باید پاشی ی روز مریضی یا عروسی چیزی باید درخواست مرخصی کنی ..برنامه هات بهم میریزه.تو اگ مشکل مالی نداری بشین ادامه تحصیل بده و پس انداز کن برا خودت کتاب بخون...اینم بگم اون قدیم بود میگفتن خانع دازی شغل نیس ولی الان جامعه ب این درک رسیده سخت ترین شغل خانه داریع...اعتماد بنفس داشته باش ب بچت برس.کار هنری ک دوس داری رو یاد بگیر.ی چندتا هم دوست اجتماعی اونم فقط بیرون از منزل ارتباط داشته باش
