داستان زندگی

 بودم اوج شیطنت و هیجان.همه میگفتن زیبایی.قد و هیکلمم خوب بود.اونوقتا (متولد دیماه ۶۶ هستم)خیلی مثل الان رل زدن و بوی فرند و اینچیزا رو بورس نبود و همه ی دخترا هم دوست پسر نداشتن تازه ب اونای ک دوست پسر داشتن ب چشم دختر بد نگاه میکردیم بعد چ دوست پسر داشتنی مثل الان نبود ک استوری و پروفایل عاشقانه و ست.و شب شام بیرونو و پارتی و رابطه و این حرفا.... اون موقع نهایته دوست پسر داشتن این بود دوست پسرا میومدن وایمیسادن دره مدرسه یا سرکوچه دختر مورد علاقشون وقتی دختره تعطیل میشد نگاش میکردن و تا دره خونه دنبالش میرفتن .بعد همه موبایل نداشتن اونوقتا فقط پولدارا و باباها موبایل داشتن😅😅😅😅.اگه پسری میخاست با دوسدخترش حرف بزنه باید زنگ میزد تلفن خونه تا دختره برداره یکم حرف بزنن.نهایت اونای ک با خواهر و مادرشون راحت بودن گوشیو میدادن ب دختره.خلاصه اونوقتایی ک با این تدابیر امنیتی جامعه بعصی از دوستای ما پسر باز بودن ما شیطنت داشتیم و شیطون بودیم اصن ب فکر پسر و عشق و عاشقی نبودیم

من ی خاله دارم ک اونم ی دختر و دوتا پسر داره.با دخترخالم ک اسمش مبیناس روابطمون عالی بود یعنی خیلی خیلی باهم خوب بودیم.ما خودمون ۴ تا خواهریم دوتا برادر.از بچگی با این دختر خالم ک ۵ ماه از من بزرگتره خیلی خوب بودیم همه جیک و پوکمون باهم بود.اونم اون زمان دوست پسر داشت ولی خیلی خیلی محدود در حد سر راه مدرسه دیدن و نامه نگاری و اول اسمشو ب لاتین تو کتاباش نوشتن.خلاصه تو حول و هوش همون ۱۴ _۱۵ سالگیم ما بنا ب یسری شرایط مجبور شدیم برای ۶ ماه منزل خودمونو ترک کنیم و بریم ی محله ی دیگه برا زندگی.فقط برای ۶ ماه رفتیم مستاجری.همون روزای اول تو اون محل متوجه شدم یکی از دخترای هم کلاسیم ب اسم مهسا خونشون روبروی خونه ی ماست اتفاقا این مهسا هم با پسرعموی خودش دوست بود و فوق العاده دختر دهن دریده و شری بود.بعد ک تو کوچه دیدمش و سلام علیک کردیم خیلی اصرار کرد ک تورو خدا بیکاری بیا خونمون و برو منم خونه تنهام.اونا ۳ تا خواهر بودن ۴ تا برادر.دوتا از خواهراش ازدواج کرده بودن با ی داداشش و خودش و ۳ تا داداشاش تو خونه مجرد بودن.بخاطر داداشاش مامانم راصی نمیشد من زیاد خونشون برم ولی من سر خود و لجباز بودم و پر از شور نوجوانی.....خلاصه بعدظهرای بلند و گرم تابستون من و مهسا و ی دختر دیگه ی همسایه ب اسم بهاره باهم جمع میشدیم تو اتاق بالا پشت بوم مهسا اینا و خوراکی میخوردیم تعریف میکردیم.من و بهاره دوست پسر نداشتیم.مهسا از پسر عموش میگفت و ماهم گوش میدادیم.مادر مهسا ک اسمش فریبا خانوم بود خیلی زن زرنگ و با سیاستی بود ازون زنای ۷ خط و بلد.برعکس مادرای ساده و بدبخت ما.مامانش کامل از موضوع دخترش و پسر عموش خبر داشت.و مصمم بود تا علیرغم مخالفت شدیده خانواده ی عموش(اونا ذات کثیف این خانواده رو میشناختن و مخالف ازدواج حسام با مهسا بودن) این دوتا رو بهم برسونه.و خودش با دخترش میرفت سر قرار با حسام.....(چقددد منه ساده اونوقتا ب مهسا حسادت میکردم ک با مامانش خوبه ولی مامان من خیلی سختگیر بود)این مهسا ی داداش داشت ب اسم امین ک از من و مهسا اونوقتا دقیق ۱۰ سال بزرگتر بود.امین ازون دختر بازای قهار بود و تو ورطه ی زمانی ک من با این خانواده اشنا شدم امین تازه با دوستدخترش تمام کرده بود(خوشبحاله دختره خدا خیلی دوسش داشت)

خواهرای من ازین خانواده بخاطر پسرشون امین ک کفتر بازی میکرد و مدام بالا بام بود متنفر بودن و اصلا دوست نداشتن من باهاشون رفت و امد داشته باشم ولی کو گوش شنوا.البته داداشای دیگش ازین پسر بهتر بودنا ولی این دیگه خیلی بد بود.خلاصه تقریبا ی ماهی از اشنایی ما گذشته بود ک ی روز عصر تو کوچه داشتم دوچرخه سواری میکردم(من اخلاقام تو نوجوانی خیلی مث پسرا بود) ک محکم خوردم تو دیوار سیمانی و چانه ام پاره شد و خیلی خون اومد.اومدم خونه مامانم کلی داد و بیداد کرد و برام با بتادین شستش و رفتم ک برم خونه مهسا اینا ک یکم باهاش تعریف کنم خیلی در زدم تا امین درو باز کرد وقتی منو دید قبل ازینکه من بپرسم مهسا خونس خیلی راحت با دست چانه ی من رو گرفت و گفت وای صورتت چیشده منم هم خجالت کشیدم هم یکم ترسیدم خودمو کشیدم عقب و گفتم با دوچرخه رفتم تو دیوار ک پرو پرو گفت الهی قربانت برم خوبه چیزیت نشده اینم بیشتر ورمه و خوب میشه خیلییییی خجالت کشیدم بدو بدو برگشتم خونه.فرداش دیگه سمت خونه مهسا اینا نرفتم ک سرظهر زنگزد خونمون ک بیا مامانم اش رشته درست کرده ببر.من رفتم دره خونشون امین تو لونه کفتر بالا پشت بام بود اومد لب بام نگام کرد و لبخند زد ک بهش اخم کردم ی حسی بهش داشتم ... بعد رفتم پیش مهسا و براش دیروزو تعریف کردم اونم خندید گفت با حسام و مامانم بیرون بودیم و بعد گفت یچیزی هس میخام بهت بگم منم گفتم چی ک با خنده و لوندی گفت راستش امین از تو خوشش اومده و خیلی دوستداره دوستدخترش شی.منم خیلی تعجب کردم  و خجالتم کشیدم و گفتم ن من نمیتونم و نمیخوام گفت اتفاقا مامانمم دوستداره و گفته دوستدارم عروسم شه(بچه های دهه ۶۰ اکثرا با دوست پسراشون ازدواج کردن ن ک فکر کنید پسرای اون دوره باوفا بودنا ن جنس مرد همونه ک بوده بلکه چون دوستی ها خیلی محدود بود شناخت کافی بدست نمیاوردن و ارزش دختر حفظ میشد و پسره تنها راه دست یابی ب دختره مورد علاقشو ازدواج میدید.....اکثرا تن ب ازدواج میدادن.حتا خیلیها سالها تلاش میکردن تا ب ی دختر برسن)وقتی این حرفارو از مهسا شنیدم هم خیلی خجالت کشیدم هم ته دلم یجوری شد با اینکه امین اصلا ادم سالمی نبود و تو کوچه اکثرا ب مامانم میگفتن نزار دخترت زیاد بره خونه اینا خانواده جالبی نیستن ولی من نمیدونم چ مرگم شده بود شاید شور نوجوانی شاید حس تایید از سمت ی نفر (روابطم زیاد با مامانم جالب نبود مامانم خیلی تعصبی و مذهبی بود و لجباز.خواهرامم ۳ تاشون از من بزرگتر بودن و چون من خیلی شر و شور و شیطان بودم اخلاقیاتمو زیاد نمیپسندیدن و باهم زیاد خوب نبودیم.منم بشدت لجباز و پر از شور نوجوانی) همین باعث شده بود احساس کمبود محبت کنم همش درحال جر و بحث با مامانم  بودم

 روزها میگذشت و امین و مهسا بیشتر رو من کار میکردن و هرروز اصرار مهسا از طرف امین بیشتر میشد ...منم خیلی میترسیدم وارد دوستی با این پسر بشم از یطرفم بدم نمیومد ک دوستم داشت.دختر خالم مبینا هم تو این هول و حوش زیاد خونمون میومد و میرفت اونم با داداش بزرگ من مچ شده بودن و همدیگه رو میخاستن ...و یجورایی از نظر خالم و شوهر خالم و از نطر خانواده من مبینا برای سهیل (برادرم) در نظر گرفته شده بود...و کسی مشکلی نداشت و همه قلبا راصی بودن ولی چون سنشون کم بود منتطر بودن تا بعدها علنیش کنن...

مهسا تولدش تو شهریور بود یروز گفت میخام تولد بگیرم و مارو تولد دعوت کرد

بعد بمن گفت تو و بهاره یکم زودتر بیاین ک باهم حاصر شیم(اونوقتا حتا ابرو برداشتنم تا ازدواج مرسوم نبود ولی مهسا اصلا براش مهم نبود و ابروهاشم برمیداشت و ارایشم میکرد )الحق نگذریم مهسا دختر خیلی جدابی بود ی دختر توپره سبزه با قد ۱۶۵ و ی اندام زیبا صورتشم خیلی بانمک و قشنگ بود و با ارایش فوق العاده جداب میشد شخصیتشم دختر مهربان و زرنگی بود من دوسش داشتم

روز تولد مهسا من و بهاره ی ساعت زودتر رفتیم ک ب اصطلاح باهم حاضر شیم (البته ک مامانم راصی نبود ک من زودتر برم اصلا ازین خانواده میترسید وبا اصرار بهاره و مهسا راصی شد)من حتا ارایش کردن بلد نبودم مهسا ساری هندی قرمز دوخته بود ک با پوست سبزش خیلی قشنگ همخونی داشت و ارایش هم کرده بود و رژلب قرمز زده بود و واقعا ناز شده بود موهاشم لخت و بلند و مشکی بود ک ازاد گداشته بود تا منو دید گفت چرا ارایش نکردی منم گفتم وای ن مامانم بدش میاد ک گفت ن بیا ارایشت کنم و بعد موقع رفتن بشور برو و من و بهاره رو ارایش کرد وقتی خودمو تو اینه دیدم خیلی تعجب کردم اخه (بی تعریف)خیلی عوص شده بودم و صورتم خیلی بنطر خودم قشنگ شده بود حالا ارایش فقط رژ و خط چشم بود انقد خودم خوشم اومد ک هی دوستداشتم تو آینه نگاه کنم ی تاب و شلوار سورمه ای هم پوشیده بودم(یادش بخیر لاغر بودم ن مثل الان😪😪😪)بعد تولد شروع شد و کیک و کادو و