خون بس

خی خانوما النم ۱۰پارت دیگرو میزارم براتون شیرین با ارباب ازدواج میکنهههه

@im_mehrsa  

@پرنسس_اشک

@پاییزبنفش  

@sipan  

@magnumghol  

@ssssmmnafas‍  

@125125125zizi‍ 

@سینوس   

@فاطلا1370‍ 

#رمان #خون_بس برگرفته از داستان واقعی زندگی یه دختر

پارت هفتاد و یکم

یا خدا این منو شناخته بود همینطوری که تو‌ فکر فرو‌ رفته بودم گفت میشه فامیلیتون بگید من‌ حرفی نزدم که گفت مثل اینکه ناراحتتون‌ کردم ببخشید .

دیگه ادامه نداد و‌ اون روزم کلا درسم تمرین کردم‌ بعد کلاسم‌ زود رفتم‌ خونه اصلا منتظر ارباب واینستادم .

تو خونه هم فکرم مشغول بود هی میومدم خودم بیخیال نشون‌ بدم که مامانم گیر نده بازم‌ بهم ،ولی نمیتونستم .

شانس اون شب خانم بزرگ‌ اومد خونمون و‌ مامانم سرش گرم بود با من کاری نداشت.

منم سرم‌ تو دفتر کتابام بود مثلا درس میخوندم ولی اصلا حواسم به درس نبود.

فقط یهو‌ شنیدم خانم بزرگ‌ گفت میخوام برا ارباب برم‌ خواستگاری تا کی میخواد تنها بمونه .

تو دلم گفتم‌ خدا کنه بعد امتحانات من باشه چون اینطور میره دنبال زنش و حواسش دیگه به کلاسام نیست .

مامان گفت بسلامتی مبارک‌ باشه پس عروسی داریم .

تا یه هفته منتظر بودم که ارباب راجب ازدواجش حرف بزنه و بهم بگه ولی هیچ‌ خبری نشد فقط هر روز میپرسید معلمت چیزی گفت یا نه.

منم میگفتم‌ نه خداروشکر فعلا حرفی نزده.

تقریبا یک ماه من کامل همه چی یاد گرفتم‌ و بعد یک ماه قرار شد ارباب یه اشنا پیدا کنه و من برم شهر امتحان بدم .

روز اخر معلمم باهام خداحافظی کرد و رفت ،هیچ وقت نشده بود از رفتن کسی انقدر خوشحال بشم ولی اون روز از رفتن معلمم خیلی خوشحال بودم.

چون به خیر گذشت و متوجه نشد که من دختر داییش هستم.

یک هفته بعدش تو‌ خونه کلا درس تمرین کردم و کتاب میخوندم تا ارباب و رحمان اومدن از شهر ،ارباب گفت شیرین خانم هماهنگ‌ کردم‌ فردا با رحمان برید شهر و امتحانت بده ،انشالا قبول میشی .

گفتم‌ چشم‌ ممنونم ازتون .

من تا حالا امتحان نداده بودم خیلی استرس داشتم‌ اون شب تا صبح نخوابیدم اصلا نمیدونستم‌ جو امتحان چطوره باید چیکار کنم.

صبح‌ با رحمان راه افتادیم همش تو راه از رحمان میپرسیدم‌ که‌ امتحان چطوره باید چیکار کنم .

اون بنده خدام‌ کلی بهم‌ توضیح‌ داد و‌ گفت نگران نباش فقط حواست خوب جمع کن تا بتونی سوالات درست جواب بدی.

تقریبا ساعت ۱۱ ما رسیدیم‌ و‌ مستقیم‌ رفتیم‌ یه جایی که بهش میگفتن مدرسه ،یه حیاط خیلی بزرگ‌ دقیقا مثل عمارت که وسطش ساختمون بود رفتیم‌ داخل و‌ کلی تحویلمون گرفتن و گفتن رو یکی از صندلیا بشینید و چندتا برگه گذاشتن جلوم و گفتن جواب این ها رو بدم‌.

رحمان اومد بره بیرون گفت نیازی نیست بشینید همینجا اگه سوالی داشتن کمکشون کنید.

رحمان اومد کنارم‌ و‌ گفت عجب شانسی داری تو دختر خوشبحالت.

خندیدم‌ و‌ گفتم‌ چرا چیشده مگه.....

   برگرفته از داستان واقعی زندگی یه دختر

پارت هفتاد و دو

اون روز دوساعت طول کشید تا من امتحانم بدم هی رحمان میگفت سوالی داری بپرس جواب بدم ولی من همه چی خودم‌ خوب بلد بودم و نیازی به کمک کسی نداشتم .

امتحانم تموم‌ شد برگه‌ بردم دادم به یه اقایی که پشت میز نشسته بود و گفتم میشه همین الان بگید قبولم یا نه ،گفت دخترم چقدر تو‌ عجله داری .

انشالا جواب امتحان و مدرکت برا اقا یوسف میفرستم .

منو رحمانم رفتیم از مدرسه بیرون گفتم داداش کی برمیگردیم، گفت بیا بریم یه سر خونه یکم استراحت کنیم ناهار بخوریم برمیگردیم.

گفتم باشه و رفتیم داخل شهر یه کوچه بزرگ‌ بود رفتیم داخل کوچه و زنگ یه خونه زد ،گفتم وا داداش کلید نداری گفت نه نگهبان داره.

رفتیم داخل یه حیاط قشنگی داشت که دل همه‌ میبرد درسته مثل عمارت نبود ولی خونه ویلایی بزرگ‌ و‌ قشنگی بود .

رفتیم داخل و نشستم‌ رو‌ صندلی به رحمان گفتم‌ غذا یه چیز بزارم بخوریم زود برگردیم ،گفت غذا امادست توران‌ خانم میدونست ما داریم‌ میاییم برامون ناهار گذاشته.

گفتم‌ دستشون درد نکنه رفتم‌ اشپزخونه دیدم‌ دارن میز اماده میکنن گفت بفرمایید خانم جان ،گفتم‌ ممنون خیلی زحمت کشیدین.

اون روز ناهار خوردیم‌ و با رحمان زدیم بیرون انتهای همون کوچه رحمان یه خونه نشون داد و گفت اینجا خریدم برا مامان چطوره .

گفتم‌ عالیه، خیلی بزرگه اینجا که‌ داداش گفت اره توشم‌ مثل خونه اربابه گفتم‌ واقعا گفت اره الان مستاجر داره بعدا خالی شد میارم ببینی‌.

خوشحال شدم‌ یعنی ماهم‌ خونه بزرگ‌ میتونیم داشته باشیم.

رحمان گفت بریم یکم برا مامان و فرشته خرید کنیم برگردیم گفتم چشم ،انقدر خوشحال شدم‌ چون یک بار تو‌ عمرم‌ رفته بودم خونه‌ همسایه منیر خانم‌ خرید خیلی بهم‌ خوش گذشت بود.

گفتم‌ خونه ی کی میریم‌ خرید؟ رحمان‌ خندید و‌ گفت مگه خرید میرن خونه کسیگ گفتم اره دیگه‌ ما یه سری با منیر خانم‌ رفتیم‌ خونه‌ همسایشون خرید.

گفت اینجا مغازه هست میریم‌ داخل مغازه خرید کنیم.

وای چقدر خوب بود که جاهای جدید میخواستم ببینم .

گفتم داداش میشه برا منم دفتر مداد بخری راستش معلمم یچیزایی از خاطره نوشتن و‌ انشا نوشتن بهم یاد داده منم دوست دارم از اول خاطرات زندگیمو بنویسم بعدا بزرگ‌ شدم‌ بخونم .

گفت خیلی خوب باشه برات میگیرم.

رفتیم یه مغازه بزرگ‌ که لباس میفروختن، رحمان انگار خیلی خوب میشناخت حتی ادمدهاشو رفت مستقیم سمت یه خانم و‌ خیلی گرم سلام علیک‌ کرد منم مات مبهوت نگاش میکردم که گفت ....

#رمان #خون_بس برگرفته از داستان واقعی زندگی یه دختر

پارت هفتاد و سوم

یک‌ لحظه نگاه اون‌ خانم کردم خیلی چهرش برام اشنا بود مطمئن بودم یجا دیده بودمش.

رحمان گفت خواهرم شیرینه امروز اومد امتحان بده گفتم یه سرم بیاییم اینجا خرید کنیم مطمین نبودم تو‌ هم‌ امروز اینجا باشی ولی خوشحالم‌ که‌ تو هم‌ هستی و‌ با شیرین اشنا میشی.

با خجالت سلام‌ دادم اونم گفت سلام عزیزم خوشبختم از دیدنت .

هرچی فکر میکردم اصلا یادم‌ نمیومد‌ کجا دیدمش.

رحمان گفت ارزو جان برا مادرم و‌ خواهرام میخوام‌ خرید کنم کمکمون‌ میکنی گفت اره حتما بریم‌ مدل ها بهتون نشون بدم .

یه ساعت طول کشید تا چند دست لباس انتخاب کردیم‌ و رحمان حساب کرد و‌ گفت من میرم شیرین بذارم عمارت کاری نداری، ارزو‌ گفت نه برو‌ مراقب خودت باش فردا میای دانشگاه .

رحمانم گفت سعی میکنم بیام‌ اگه نشد فردا غروب میام‌ میبینمت.

خداحافظی کردیم‌ و رفتیم‌ سمت ترمینال تا ماشین سوار بشیم‌ و برگردیم تو راه گفتم‌ داداش دفتر من‌ چی ،گفت من‌ تو‌ کیفم یه دفتر نو دارم بیا بهت میدم‌ توش بنویس.

خوشحال شدم‌ و‌ گفتم اخ جون مرسی.

سوار مینی بوس شدیم و‌ منتظر راه افتادن ماشین بودیم انقدر خسته بودم سرم گذاشتم‌ رو شونه رحمان خوابم‌ برد .

یه ساعت خوابیدم و بیدار شدم خیلی گرسنم شده بود از کیفم یکم‌ نون که مامان برا صبحونه گذاشته بود مونده بود برداشتم‌ بخورم‌ یاد دفترم‌ افتادم گفتم‌ داداش دفترم‌ میدی ببینم .

دفتر از رحمان گرفتم‌ و لاش باز کردم دیدم‌ یه عکس وسطش گفتم‌ داداش این چیه گفت اه یادم‌ نبود برش دارم عکس گرفت و خواست بزاره تو‌ کیفش دیدم‌ این همون عکسیه که اولین بار رفتم‌ خونه رحمان لای کتاباش دیدم .

گفتم داداش این‌ عکس من قبلا دیدم گفت کجا دیدی ،گفتم‌ دفعه اول اومدیم خونت لای کتابات خندید و گفت چرا همون‌ موقع چیزی نگفتی گفتم‌ خوب چی باید میگفتم‌.

گفت حالا که‌ خواهرم انقدر راز دار بهش میگم‌ قضیه ،این عکس ارزو هست.

گفتم ارزو همین‌ دختری که الان‌ دیدیم گفت اره درسته ارزو‌ الان چندسال با من‌ هم دانشگاهیه از همون روز اول که‌ دیدم‌ مهرش به‌ دلم‌ افتاد نمیدونم از عشق چیزی میدونی یا نه ولی من عاشق شدم دو سه سال منتظرم موقعیتش پیش بیاد تا بگم به مامان ولی نمیتونم.

گفت چرا داداش بگو‌ مامان برات بیاد خواستگاری خوب.

گفت من باید درسم تموم بشه کار پیدا کنم بعد چون پدر ارزو‌ خیلی سخت گیره من الان تازه تونستم با ارزو‌ حرف بزنم و‌ از علاقم بگم بهش تو این مدت متوجه علاقه و دوست داشتن اونم شدم .

گفتم دانشگاهت که چیزی نمونده کارم‌ که ارباب برات درست میکنه، نگران چی هستی

خون_بس برگرفته از داستا‍‍ن واقعی یک دختر 

پارت هفتاد و چهار

گفت شیرین پدر ارزو خیلی پولداره و اون‌ مغازه هم مال پدرشه ،ارزو تک فرزنده .

من باید وضعیتم خوب باشه خونه و‌ کار خوب داشته باشم تا بتونم برم‌ خواستگاری.

گفتم ایشالا همشون درست میشه داداش ،تو قلب مهربونی داری مطمئن باش خدا کمکت میکنه‌ و‌ به تمام‌ خواسته هات میرسی‌.

سرم برگردوندم سمت بیرون نمیدونستم باید خوشحال باشم یا ناراحت ،تو‌ فکر بودم و همش دوست داشتم زودتر جواب امتحانم بیاد و برم دانشگاه زودتر بتونم معلم بشم .

با صدای رحمان از فکر اومدم بیرون گفتم بعله گفت شیرین امروز به ارباب میگم که یکی از خدمه هاش اومد برا پسرش خواستگاری اگه‌ جوابش مثبت بود ایشالا توهم سروسامون بگیر خیال منم راحت بشه.

سرم انداختم پایین و گفتم داداش من نمیخوام شوهر کنم اخه گفت چرا اخه الان همسن و سالهای تو دوتا بچه دارن .

تشکیل خانواده دادن خوبه که چرا میخوای فرار کنی ازش ،گفتم‌ اخه میخوام‌ معلم بشم گفت خوب بعدشم‌ میتونی معلم بشی .

دیگه چیزی نگفتم چون جواب رحمان قانع کننده بود .

دیگه رسیدیم به روستا و پیاده شدیم تا عمارت خیلی راه باید پیاده میرفتیم ولی چاره نبود.

تو راه معلمم دیدم سرم انداختم پایین تا منو‌ رحمان باهم‌ نبینه که متوجه بشه .

از کنارش رد شدیم که رحمان گفت این پسر چقدر اشنا اومد به‌ نظرم.

گفتم نه بابا شاید تو همین کوچه‌ خیابونا دیدیش،گفت نمیدونم ولی نسبت بهش یه حسی داشتم.

دست رحمان کشیدم‌ گفتم بدو‌ زودتر بریم دوست دارم کادوهای مامان فرشته بدم خوشحالیشون ببینم .

اونم قدم هاش تندتر کرد تا زودتر رسیدیم عمارت.

رفتیم سمت اتاق و وارد شدیم مامان و خانم بزرگ‌ و‌ منیره خانم نشسته بودن سلام‌ دادیم رفتیم داخل نایلون گذاشتم یه گوشه و رفتم دست دادم بعدم‌ رفتم لباسام‌ عوض کنم .

رحمان یه‌ چای خورد و گفت خانم بزرگ‌ ارباب کجاست ؟

خانم بزرگ‌ گفت از صبح رفته تو‌ کتابخانه و دیگه خبری ندارم ازش ،گفت باشه پس منم میرم پیشش کار دارم باهاشون، مامان گفت خیره پسرم چیزی شده.

رحمانم گفت نه مامان جان.

پشت رحمان رفتم جلو در و گفتم‌ کادوها بدم ، روسری چندتا گرفتیم یکیش میدم‌ خانم بزرگ‌ریکیشم منیره خانم گفت باشه بده ،من رفتم خداحافظ.

رفتم‌ نشستم‌ و‌ نایلون باز کردم ،یه روسری بلند سفید با گلهای رنگی دادم‌ به خانم بزرگ‌ انقدری خوشحال شد گفت برای چیه این ،گفتم با رحمان یکم‌ خرید کردیم‌ از شهر تا شماها خوشحال کنیم، گفت مرسی دخترم من چندین وقت بود از کسی هدیه نگرفته بودم این هدیه تو‌ خیلی قشنگه ممنونم‌....