«شعر٩»

بشکنه این دست که نمک نداره

هعیییی😧😧

به شب و پنجره بسپار که بر می گردم

عشق را زنده نگه دار که بر می گردم

بس کن این سر زنش “رفتی و بد کردی” را

دست از این خاطره بردار که بر می گردم

دو سه روزی هم – اگر چند – تحمل سخت است

تکیه کن بر تن دیوار که بر می گردم

بین ما پیشترک هر سخنی بود گذشت

عاشقت می شوم این بار که بر می گردم

گفته بودی دو سحر چشم به راهم بودی

به همان دیده بیدار که بر می گردم

پرده ی تیره ی آن پنجره ها را بردار

روی رف آیینه بگذار که بر می گردم

پشت در را اگر انداخته ای حرفی نیست

به شب و پنجره بسپار که می گردم

ترسم که تو هم یار وفادار نباشی
عاشق کش و معشوق نگه دار نباشی

من از غم تو هر روز دوصد بار بمیرم
تو از دل من هیچ خبردار نباشی

نفرین به عشق و عاشقی
نفرین به بخت و سرنوشت

به اون نگاه که عشقتو
تو سرنوشت من نوشت

نفرین به من نفرین به تو
نفرین به عشق من و تو

به ساده بودن منو
به اون دل سیاه تو

۵ تا مصرع دادم نفیسه

اول اونا😢

چه معنی داره اون استیکرها که میزارین...

میدونم حالتون بده..تازه داغ دیدین...ولی اون شکلک خنده آخرحرفاتون وشعراتون کمکی به حال بدتون نمیکنه که هیچ

بدتر هم میشین...واسه آرامش خودتون وروح خواهرتون

به خودتون مسلط باشین و قرآن بخونین...

اونی که رفته دیگه رفته...اینجوری بی بیقراری کردنا 

فایده ای نداره...منم مادرم مرد حالم بد شد ولی نخندیدم

اونقدر گریه کردم زار زدم...تا خسته شدم کم آوردم..

ولی نخندیدم هیچ وقت...در شان شما نیست...مرد هستین..شما باید بقیه خانواده را هم آروم کنید

باعث تسلی ودلگرمی اونا باشین... 

می دونی چقدر دوستت دارم

می دونی چقدر برات می تپه دلم

می دونی عاشقی با تو یه دنیای قشنگه

می دونی زندگی با تو یه لبخند پررنگه

عاشقان همه نام و نشانی دارند

آنکه در عشق تو بی نام و نشان است منم

نفرین به عشق👌👌

😐 بله انشالله بهترم میشین🌹🍀🌹🍀🌹🍀🌹🍀🌹🍀

گفتم به می عشقت کردی تو گرفتارم

گفتی تو شدی شیدا اما ز تو بیزارم

گفتم که سپردم دل بر زلف تو میدانی؟

گفتی که خمش بنشین هرگز نشوی یارم

گفتم ز دو عالم من داغ تو به دل دارم

گفتی برو از پیشم دیگر مکن آزارم

گفتم چه به سر داری بردار از آن پرده

گفتی نشوی محرم پنهان کنم اسرارم

گفتم به که گویم من غم های درونم را

گفتی که برو با تو هرگز نبود کارم

گفتم ز کوی تو امید کرم دارم

گفتی که نبینی آن بر جان تو رحم آرم

گفتم که نگاهم کن شاید که شوم آرام

گفتی برو ای عاشق نفرت ز تو من دارم

در خیالات خودم در زیر بارانی که نیست
می رسم با تو به خانه، از خیابانی که نیست

می نشینی روبرویم، خستگی در می کنی
چای می ریزم برایت، توی فنجانی که نیست

باز می خندی و می پرسی که حالت بهتر است
باز می خندم که خیلی، گرچه می دانی که نیست

شعر می خوانم برایت، واژه ها گل می کنند
یاس و مریم می گذارم ، توی گلدانی که نیست

چشم می دوزم به چشمت، می شود آیا کمی
دستهایم را بگیری ، بین دستانی که نیست

بغضی که مانده در دل من وا نمی‌شود
حتی برای گریه مهیا نمی‌شود

بعد از تو جز صراحت این درد آشنا
چیزی نصیب این من تنها نمی‌شود

چه دوری و چه نزدیکی ای

داشتن و نداشتن تو

وقتی کنارم نشسته ای و

نگاهت

از چشمانم به قلبم

رسوخ می کند

رسوب می کند

عزیزممم چشم اول مصرع های شما😙