«شعر۶»

واقعا لذت بردم بانو جان😘

خیلی زیبا شعر میگید🌷

ایییییی😷😂😂😂😂😂😂

خورشید جان.

امان از این بی تو گذشتن ها؛ وقتی از شما دورم، برف های درونم آغاز می شود. کاش می دانستید درباره تان چه فکر می کنم. من برای دیدن شما همه ی درها را زده ام.

عاشقی خوب است؛ زندگی حلال کسانی که عاشق اند. من خجالتی ام و هنوز نمی دانم اسم تان را چگونه تلفظ کنم. ای کاش عشق، خود لب و دهان داشت.

. اجازه می فرمایید گاهی خواب شما را ببینم؟🙏❤

زندگی را با چشمانی بازیگوش بنگر

جدی نباش

جدیت همانند نابینایی است.

وانمود نکن که متفکر یا فیلسوف هستی

به سادگی، انسان باش

و کائنات تمام شور و شعف اش را به سوی تو سرازیر می کند....

ممنون عزیزم...لطف داری❤

دل رفت و صبر و دانش ما مانده‌ایم و جانی

ور زان که غم غم توست آن نیز هم برآید

هر دم ز سوز عشقت سعدی چنان بنالد

کز شعر سوزناکش دود از قلم برآید❤

بیا عشقم که بی نگاهت نمیتونم بدونه تو نمی مونم

بیا زودتر از اینا باید میومدی دیوونه کن دلمو که فقط تو بلدی

به تو میدم همه دنیامو دله من به تو پا بنده

بیا عشقم که دلم به نگاهت بنده

لبهای تو که میخنده به تو میدم همه دنیامو دله من به تو پا بنده

بیا عشقم که دلم به نگاهت بنده

لبهای تو که میخنده به تو میدم همه دنیامو دله من به تو پا بند

بیا عشقم بیا آروم بیا زندگی رو رو به این خونه برگردون

با تو دنیام میشه تازه من عاشقم دوست دارم بی اندازه بی اندازه

بیا عشقم که دلم به نگاهت بنده

لبهای تو که میخنده به تو میدم همه دنیامو دله من به تو پا بنده

بیا عشقم که دلم به نگاهت بنده

لبهای تو که میخنده به تو میدم همه دنیامو دله من به تو پا بنده

با تو دنیام میشه تازه من عاشقم دوست دارم بی اندازه

بیا عشقم که دلم به نگاهت بنده

لبهای تو که میخنده به تو میدم همه دنیامو دله من به تو پا بنده

بیا عشقم که دلم به نگاهت بنده

لبهای تو که میخنده به تو میدم همه دنیامو دله من به تو پا بنده

خلقت  من در جهان یک وصله‌ی ناجور بود

من که خود راضی به این خلقت نبودم زور بود

خلق از من در عذاب و  من خود از اخلاق  خویش

از عذاب خلق و من، یا رب چه‌ات منظور بود؟

چالش‌شعر#

“تو را من زهر شیرین خوانم ای عشق”
به پایت تا ابد می مانم ای عشق
چه حس مبهمی دادی به قلبم
که گاها شاد و گه گریانم ای عشق
اگر در من زمستان جان بگیرد
در آغوش تو تابستانم ای عشق
به دل دردی است بی پایان و بی وصف
دلیل درد را می دانم ای عشق
تو خود دردی ‌و درمانی برایم
چنین افتاده ای بر جانم ای عشق
کجایی تا ببینی از غم تو
شبیه خانه ای ویرانم ای عشق
هوای گریه در من جان گرفته
چه غمگین غرق در بارانم ای عشق
نفس ، بغض گلو را می شمارد
گمانم لحظه ی پایانم ای عشق
بخوان از واژه های درد ، من را
که پشت کوه غم پنهانم ای عشق
بیا آغوش را وا کن که یک بار
به لبها بوسه ای بنشانم ای عشق
شب است و محفل شعر تو برپاست
منم ناخوانده ات مهمانم ای عشق
“غزل بانو” شدم تا با غزل هام
بگویم سخت سرگردانم ای عشق

غزلبانو#  

ای جان 

ممنون بانو 

ازاین زیباتر کسی تونسته عشق و دلدادگیو به شعر بگه؟؟فکر نمیکنم غزلی جان درسته عشق و درد همراه همن وشعرت اینوبخوبی نشون میده ولی خیلی بااحساس بود احسنت جانانم ❤❤👏👏👏👏👏👏🌹🌹🌹🌹