غزلبانو #

آسمان ابری شود ، باران ببارد ، تر کند

لذتی دارد کنار ابرها عاشق شدن

غزلبانو#  

دل به دریا بزن قناری شو، آسمان را ببین و جاری شو

آسمان جای امن و آرامی است ، او تو را جان پناه خواهد شد

غزلبانو#  

دفترت را ببند ای شاعر، شعرهایت شبیه قبلاً نیست

حالت مبهمی‌ است در شعرت، واژه‌ها واژه‌های روشن نیست

 در فضایی که عاشقی جاری‌ است، می‌نویسی سکوت شیرین است

می‌نویسی ترانه‌هایی که، هیچ حرفش ز عشق گفتن نیست

 کوله‌ات را نبستی و گفتی، راه سخت است و مرد می‌خواهد

مطمئنی که تو خودت هستی، حرف‌ها حرف‌های یک زن نیست

 پشت کردی به خاطراتی که، بین من با تو مثل یک پل بود

در تو می‌گردم و هزار افسوس، در تو دیگر نشانی از من نیست

کاش می‌شد که هر چه دیوار است، از غزل‌های ناب خط بخورد

تا زمانی که باشد این واژه، جای گفتن ز نور و روزن نیست

 پشت تو گرمِ این "غزلبانو" است، اعتبار ترانه ات از اوست

کوله ات را بگیر و راهی شو، در سفر فرصت نشستن نیست

غزلبانو#  

تمام واژه ها این روزها معنای غم دارد

و این فصل از غزل غمگین ترین اشعار دفتر شد

غزلبانو#  

سوختم با تمامِ وجودم، در بلندایِ یلداییِ درد

آمدی در سحرگاه تردید، پیش پای تو خاکسترم بود

غزلبانو#  

لای لایی پرنده ی بی بال

باید این بال ها عیان بشود

گرچه سهم من این قفس بوده

سهم تو باید آسمان بشود

غزلبانو#  

این قسمتی از یک چهارپاره در مورد مادری هست که فرزندش رو می خاد بزاره به اصطلاح سر راه ، چون توانایی نگهداری ش رو نداره، این شعر از نگاه یه مادره ، نه نگاه جامعه به کودکان سر راهی(دو نگاه کاملن متفاوت) 

من این شعرم رو خیلی دوست دارم ، فرصتی بود و حوصله ای ، حتمن کاملش رو براتون خاهم فرستاد

در مطلع اشعار منی ، واضح و پیداست

پایان نپذیرد غزلم تا تو نباشی

غزلبانو#  

یک شب شاعرانه ی غمگین، هق هق گریه ی غزلبانو

یک دلِ سیرِ سیر می گریم، گر سرم روی شانه ای باشد

غزلبانو#  

سپاس

شب آمده تا خواب کند چشمِ تَرَم را 

انکار کند گریه ی وقت سحرم را 

شب آمده تا چشم ببندم که نبینم 

دنیا، پل ویران شده ی پشت سرم را 

غزلبانو#  

بی شک نگاه شما زیباست عزیز من 

مرا چشمان بارانی، مرا یک بغض پنهانی 

من و دلواپسی، کاش از نگاهت با خبر باشم

غزلبانو#