«شعر۶»

سلام پروف منم به همچنین  

ممنون❤

مبارکه  

میخوام ننویسم آخه اذیت میشم😔 

اما هی به مغزم فشار میارن کلمات

مختصر و مفید☺خیلی زیبا بود بانو💖 

هم راز مجانین و هم آواز لیالی

دیروز از آن کوچه گذشتم به چه حالی

آهوبره و هوبره سرمشق گرفتند

در شکل خرامیدن از آن چشم مثالی

از رنگ و لعاب تن تو بیدگلی ها

این نقش، نگارند به اسلیمی قالی

هر سال مرا با تو به یک لحظه گذشته‌ست

هر لحظه گذشته‌ست مرا بی تو به سالی

کاشا دلم اندازه دریای تو جا داشت

جا دارد اگر بشکند این ظرف سفالی

بر مشعل بی روغن ما چشم تو روشن

در محفل بی رونق ما جای تو خالی

علیرضا بدیع

گرمی لبخند از آواز بنان برداشته

چشم از فیروزه‌های اصفهان برداشته

حس معصوم نگاه غرق در اعجاز را

از دعاهای مفاتیح الجنان برداشته

بعدها هرکس بخواند نقلی از زیباییش

از غزل‌های منِ آتش به جان برداشته

عشق مدت‌هاست این روح سراسر درد را

برده بر بام جنون و نردبان برداشته

فکر کن گنجشک باشی و ببینی گردباد

جفت معصوم تو را از آشیان برداشته

بشکند دستش گلم هرکس تو را از من گرفت

کیسه باروت از ستارخان برداشته

حامد عسکری

مغموم تر از برگی که از شاخه جدا می‌شود

و اسبی که در راهی ناآشنا

در باران

ره می‌سپارد

اندوه آوارگی با من است

دلم گرچه از عشق روشن

اینک بی روی تو

خورشید گرفته است

تیرگی کسوف با من است

بی تو زندگی

تلخ‌تر از شرمیست مستمر

کدام اندوهت را بگریم

نبودن

یا

در بند بودنت را

به جان آمده‌ام

از شکیبایی ناگزیر

من

درد کوهساران را در می‌یابم

که چه دیر

برجای مانده‌اند  

من

رنج فروخورده کوهساری را حس کردم

روزی که پرنده‌ای

به دنبال خط آرزو

سبکبال از فراسوی آن

می‌پرید

موسوی گرمارودی

خرم آن روز کزین منزل ویران بروم

راحت جان طلبم وز پی جانان بروم 

گرچه دانم که به جایی نبرد راه غریب

من به بوی سر آن زلف پریشان بروم

دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت

رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم

.....

حافظ

در خیالات خودم، در زیر بارانی که نیست، میرسم با تو به خانه از خیابانی که نیست،  می نشینی روبرویم خستگی در میکنی، چای میریزم برایت توی فنجانی که نیست، باز میخندی و میپرسی که حالت بهتر است؟!  باز میخندم که خیلی، گرچه میدانی که نیست، شعر میخوانم برایت، واژه ها گل میکنند، یاس و مریم میگذارم  توی گلدانی که نیست، چشم میدوزم به چشمت، می شود آیا کمی، دستهایم را بگیری بین دستانی که نیست؟!  وقت رفتن میشود با بغض میگویم نرو، پشت پایت اشک میریزم در ایوانی که نیست...!

سلام عصرتون بخیر دوستان......♥🌻

هر چی زور زدم بیشتر از دو بیت نتونستم بنویسم😁😁

کارون چو گیسوان پریشان دختری

بر شانه‌های لخت زمین تاب می‌خورد

خورشید رفته است و نفس‌های داغ شب

بر سینه‌های پر تپشش آب می‌خورد

دور از نگاه خیره من، ساحل جنوب

افتاده مستِ عشق در آغوش نور ماه

شب با هزار چشم درخشان و پر ز خون

سر می‌کشد به بستر عشاق بی گناه

نیزار، خفته خامش و یک مرغ ناشناس

هر دم ز عمق تیره آن ضجه می‌کشد

مهتاب می‌دود که ببیند در این میان

مرغک میان پنجه‌ی وحشت چه می‌کشد

بر آب‌های ساحل شط، سایه‌های نخل

می‌لرزد از نسیم هوس‌باز نیمه شب

آوای گنگ همهمه‌ی قورباغه‌ها

پیچیده در سکوت پر از راز نیمه شب

در جذبه‌ای که حاصل زیبایی شب است

رویای دور دست تو نزدیک می‌شود

بوی تو موج می‌زند آنجا، به روی آب

چشم تو می‌درخشد و تاریک می‌شود

بیچاره دل که با همه امید و اشتیاق

بشکست و شد به دست تو زندان عشق من

در شط خویش رفتی و رفتی از این دیار

ای شاخه شکسته ز طوفان عشق من

فروغ فرخزاد

مهم نیست چن بیته مهم زیباییشه 

خیلی خودتونو اذیت نکنین به وقتش خود کلمات 

میشینن کنار هم تا بهشون نظم بدین شعراتون و 

خیلی دوس دارم😚