«شعر۵»

ناگهان دلت چه تنگ مى شود

براى كسى كه

از رگ گردن به تُ نزديكتر است و

كنارت نيست ...

سلام صبح بخیر🌷💓🌹🌷💓🌹🌷💓🌹

یه دوستی می‌گفت یه شب تو آسمون یه ستاره میاد که فقط همون یه شبو داریش وبعدش دیگه نیست اون شب به بقیه ستاره ها نگاه نکن فقط به همون ستاره نگاه کن چون بعدش تو میمونی ویه آسمون ستاره که هیچ کدوم ستاره ی تو نیست۰۰۰

قدر ستاره های زندگیمونو بدونیم۰۰

دختری به کوروش کبیر گفت

من عاشقت هستم

کوروش گفت

لیاقت شما برادرم است که از من زیباتر است و پشت سر شما ایستاده

دخترک برگشت و ديد کسی‌ نیست

کوروش گفت

اگر عاشق بودی

پشت سرت را نگاه نمی‌کردی

.......

سکوتم از رضایت نیست 

دلم اهل شکایت نیست...

من زخم‌های بی‌نظیری به تن دارم، اما

تو مهربان‌ترین‌ شان بودی

عمیق‌ترین‌ شان ؛ عزیزترین‌ شان

بعد از تو آدم ها ؛ تنها خراش‌ های کوچکی بودند بر پوستم که هیچ کدامشان به پای تو نرسیدند ؛ به قلبم نرسیدند

بعد از تو آدم ها، تنها خراش‌های کوچکی بودند که تو را از یادم ببرند، اما نبردند

تو بعد از هر زخم تازه‌ای دوباره باز می‌گردی و هر بار، عزیزتر از پیش ،

هر بار عمیق تر....

😔

زندگیه دیگه هیچی پایدار نیست

به قول شاملو،که میگه:

کوره ها سرد شدن،سبزه ها زرد شدن، خنده ها درد شدن

گر تو خواهی شوی ماه من 

باید ز جهان دور شوی یار من

گر تو شوی جان من

باید تو شوی دل و هر آن من

Live for ourselves not for showing that to others..

برای خود زندگی کنیم نه برای نمایش دادن آن به دیگران

💎💎

it is a very delicate job to forgive a man, without lowering him in his estimation, and yours too

کار بسيار ظريفي است که انساني را ببخشيم، بي آنکه ارزشش را در نظر خود او و خودمان پايين بياوريم💎

Let’s learn sth from others mistakes, because life is not too long for us to experience all thing

♣️🎊💎

از اشتباهات دیگران درس بیاموزیم، چون زندگی آنقدر طولانی نیست تا همه آنها را خودمان تجربه کنیم.

چالش‌شعر#  

با عرض معذرت به دلیل تاخیر در پست نمودن شعر چالش روز گذشته 

“هوا خواه توام جانا و‌ میدانم که میدانی”
و می دانم که تا آخر، به پای عشق می مانی
اگر گاهی پر از دردم، ز دنیا گاه دلسردم
به دنبال تو می گردم، که تو بر غصه پایانی
تویی آرامِ جان دل، تویی عشق نهان دل
نوشتم از زبان دل ، که هم دینی هم ایمانی
شب سرد زمستان شد، هوا تکرار باران شد
نمی ترسم که طوفان شد، بهاری در زمستانی
مرا در خویش مهمان کن ، تنم را بوسه باران کن
دل من را غزل خوان کن ، عجب شوری است مهمانی
چنین در انتظارت من ، پر از آغوش و بوسیدن
بیایی بر لبم گاهاً، گلی از بوسه بنشانی
اگرچه عشق غمگین است، کنارت درد شیرین است
تمامِ حرفِ من‌ این است ، تو خود دردی و درمانی
“غزل بانوت” می مانم، برایت شعر میخوانم
از این حسِّ فراوانم، شده این شعر عرفانی

غزلبانو#  

چقدر این جمله زیباست 

بهش ایمان دارم 

سپاس 

چشم 

مثل همیشه عالی بانو 🌷🌷

خیلی زیبا و دلنشین