مشاوره

شوهرت از اوناییه ک غیرتیه میگ اگ من به خانوادم نرسم فردا میگن این بی غیرته ک خواهرمادرخودشو ول کرده به اصطلاح دهن بینه..فقط بایکی درمیون بزار که به صورت بی طرف باهاش حرف بزنه. شماهم اگ به زندگیتو نیازات میرسه شوهرت بیخیال باشی بهتره اصلا یه مدت بزار برا خودت ک بی خیال باشی  ک اونا بفهمن برات مهم نیست

شاید ازلحاظ شما زندگی خوب بوده و مشکلتون جدی نبوده یا جدی نگرفتی.

الانم هرچی بوده گذشته احتیاج به تفکر نیست . وازکارای خوبت اصلا پشیمون نباش ک شاید مشکل حادتری برات پیش بیاد و سعی کن خودتو خوب تر کنی ..

بگو من دلم میخواد الان ک حامله کنارم باشی الان نمیخوادبری باشه فردا باهم میریم سرمیزنیم .یا بگو خودم فردا میرم بهش سرمیزنم.. پیش دستی کن بگو زنگ بزن مادرتو بگو فردا برا ناهاربیاد اینجا.مشغولش کن سرشو گرم کن 

 ن چرادائم تو تاجایی ک ازخودت مطمئنی اینکارو بکن قرارنیست شخصیت خودتوپایین بیاری محبت زیادی هم یه جورتخریب خودته هرچیزی به اندازه نه اونقدزیاد ک خودت خسته شی  نه اونقدکم ک اونا فک کنن تو به روابطشون حسادت میکنی و قصددورکردن اونهاروداری.برو خونه مادر یاخواهرت بزارشوهرت به خودش بیاد توچیکاربه عذاب وجدانش داری بگو هرچیزی به اندازش بزاربه خودش بیاد.درضمن همیشه بحث نکن دعوانکن همه چ به ارومی تاثیربیشتری داره

به نظرمن بایدیه حرکتی کنی وگرنه زمان شایدبدترش کنه چیزی نپرس ازش ک دروغ بشنوی و عادت به دروغ گفتن کنه.حتما برو مشاوره .توخودت یکی دوجلسه برو بعدش ک نیازبه اومدن اون بود میتونی راضی به اومدنش کنی

نه به عنوان قهرنرو بگو من الان حاملم احتیاج به نگهداری دارم شایدهمون زمان ک میری خونه مادرت حال من بدبشه من چندروز میرم پیش اوناتا ازم نگهداری کنن بهش تلنگربزن  

عزیزم یه طرفه نمیشه قضاوت کردازحرفای شماکه اینجورمیشه استنباط کرد مقصراصلی همسرتونه .وحتمامشاوره برو تا شوهرتم بره.ازاونوراگ شوهرت تلاشی برای بهبودی اوضاع نمیکنه ونمیخواد شما ذهنتوخالی کن و اروم باش تا ان شاالله بچت به سلامتی دنیابیادبدش برو دنبال کار وشغل ک روپای خودت وایستی ک خدای نکرده اگر نتونستی کناربیای یا شوهرت اوناروترجیح دادبه زندگیش تو زندگی خودتو داشته باشی...