بچه نخواستن

دوست خانوادگی دارین؟ روابطتون با افراد فامیل چطوره؟

منم دوست ندارم بچه بیارم گناه داره واقعا

اما گاهی دو دل میشم میگم سر پیری همه بچه هاشون توی مناسبت ها دورشونن ما بی کس

چون من ادمای اطرافمم خوب نیستن

ولی اصلا دوست ندارم بااین منطق یکیو بیارم

سلام عزیزم بچه دارشدن یک انتخابه و یک چالش که تا پایان عمر باید بهش متعهد باشید اگر هردو دوست ندارید چه ضرورتی داره که بچه داشته باشین؟ ما هم چندین ساله ازدواج کردیم و به انتخاب خودمون نخواستیم بچه داشته باشیم برای من تصور بارداری و زایمان قابل تحمل نبود و حالا از این نظر خوشحالم چون همه وقت و انرژیمون برای خودمونه هر زمان دوست داشته باشیم مسافرت بریم خوش بگذرونیم بخوابیم میتونیم، داشتن بچه عشق و انرژی زیادی می‌خواد. 

منم ۳۴سالمه و اصلا بچه نمیخوام از اولم با همسرم شرط کردم، اما من عاشق بچه هام و واقعا دوسشون دارم اونجوری نیستم که بگم بدم میاد دلیل من واسه بچه دار نشدن اینه که بنظرم کار بیهوده ایه و دنیارو انقد خوب نمیبینم بخوام یه موجود دیگه اضافه کنم

این بچه هاش که ازش نگهداری میکردن مال کدوم نسلن؟

دهه نودی و هزار و چهارصدی هستن؟

نه

این بچه ها رو نمیشه نگه داشت

نه من نمیگم چشم ولی اون تایم واقعا عصابم بهم میریزه

عزیزم ما حیوون نیستم یه الگو خاص پیروی کنیم

بدنیا بیاییم رشد کنیم جفت گیری کنیم بچه بیاریم بمیریم

این واسه حیوناس چون نه عقل دارن نه اختیار 

خدا به ما عقل داد و اختیار که تصمیم بگیریم

خانمی میشناسم ۵۰ سالش حتی ازدواج نکرده پشیمون هم نیست کاملا هم خوشبخت هنوزم با این سن خواستگار داره😶

خانمی میشناسم ۵۰ـ۶۰ سالش نوه نتیجش داره میبینه

هزدو این خانم ها خوشبختن چرا چون احساس خوشبختی هرکدوم مجزاس یکی مادر بودن یکی تحصیل و مراتب 

ولی من میدونم اگه مردد هستی بچه نیار بچه شوهر نیست طلاق بگیری پدر مادر نیست بری جدا زندگی کنی

از وقتی فهمیدی بارداری تا لحظه مرگ و بعد مرگت مهمترین دغدغت بچس 

نهایتن برو تخمک هات فریز کن

یا بچه از بهزیستی بیار

این جو روشنفکرانه ای که هم راه افتاده که بچه نمیاریم که عصای پیری و تنهایی مون باشه رو جدی نگیرین.

یعنی الان که من هفته ای یک روز رو اختصاص میدم به مادر پیرم خرید اش رو میکنم دکتر میبرمش خونه ش رو نطافت میکنه و عاق اینم ککه بشبنیم با هم مادر و دختری جای بخوریم و یاد خاطرات گذشته کنیم از هزار تا تراپی برام بهتره و دلتنگی هام رو برطرف میکنه و همیشه یک دری به روی من همیشه بازه 

و چه لدتی بالاتر از این که  دارم میرم به دیدنش مادرم پیام میده نزدیکی چای دم کنم؟

فقط مادرم از تنهایی ش در میاد 

اتفاقا همسرمم خیلی پایه س برای تفریح و مهمونی و همچنین پسرم 

بازم همه مون دوست داریم بریم پیشش .

حالا من از شما سوال میپرسم مادرم من رو برای تنهایی ش آورده به این دنیا 

یا منم از وجودش سرازیر از عشق هستم؟

اتفاقا همدم پیری و مریضی هاش هم هستم 

اگر من نبودم واقعا کی میخواست دست مادرم رو بگیره ببره دکتر و ازش پرستاری کنه 

الان باردارم و پا به ماه وقتی بچه تو وجودم تکون میخوره حاضر نیستم لذتشو با هیچی تو دنیا عوض کنم با این که راضی نبودم بچه بیارم و خدا خواسته بود ولی الان خیلی دوسش دارم به نظرم وقتی متوجه بشی یه موجود از جنس خودت تو وجودته سختی هاشو با جون و دل میپذیری و لذتش بیشتر از مشکلاتشه

خواهرم الکی نیست که انقد پدرمادر جایگاه بالایی دارن و میگن بهشت زیرپای مادران است 

چقدر زیبا گفتی😍 هردو خانم خوشبختن چون احساس خوشبختیه هرکدوم مجزاس 

واقعا عالی گفتی😘

اتفاقا خواهر زاده منم خونه ما بزرگ شده کلا 

خواهرم سرکار بود بیشتر وقتا 

همون موقع متوجه شدم چه قدر بی محبتم نسبت به بچه ها 

و چه قدر از بوی بچه بدم میاد

بیشترین افرادی که باهاشون در ارتباطیم دوستای خودم و همسرم هستن

اغلب توی شرایط مشابه خودمون

هیچوقت حس تنهایی بهم دست نداده یا مثلا بگم وای الان اخر هفته ست ما هیچکسو نداریم بریم پیشش

همه هستن 

نباشن هم تا دلت بخواد کوه و دشت و دمن و کافه و رستوران و موزه و جای تفریحی و مکان برای سفر رفتن هست که آدم حوصلش سر نره

اینی هم که شما میگی منطقش از بیخ ایراد داره تو کامنتای قبلی هم گفتم

من خودم الان تو اغلب مناسبتا نمیرم خونه پدر مادرم

خونه هر بزرگتری میری توی عید و مناسبت هم میبینی یا بچه هاشون دنبال کاراشونن یا سفرن یا به هر صورت پیششون نیستن

حالا اینا دهه شصتیای هم نسل من و دهه هفتادیا و هشتادیا هستن

بچه ای که توی دهه چهارصد دنیا بیاری هرگز هرگز قرار نیست پیش تو بمونه و خیلی ناناز و فامیل پسند باشه و بتونی روش حساب کنی که من یه روزی پیر شدم تو مناسبتا این میاد پیشم

چون تعاریف این نسل با ما عوض شده

به فکر سلامت روانشون خیلی بیشتر هستن تا به فکر خوشحال کردن دل خانواده و فامیل