بچه نخواستن

اینو بهت یگم کلا زندگی به دوقسمت کاملا متفاوت تقسیم می شه زندگی قبل از بچه که پر از بی خیالیه و قسمت دوم زندگی پس از بچه دار شدن که تو یه ادم دیگه میشی

کلا بچه دار شدن یک مرحله ای از زندگی هس

اونم یک خان هی خوشت نمیاد وارد اون مرحله از زندگی نشو 

اختیاری هس

والا بخدا من ی ربع دیگه نمی‌دونم زنده هستم یا مرده 

با چه تضمینی بچه بیارم وقتی تو کار خودم موندم 

وقتی اعصاب و حوصله ندارم 

وقتی خودمون با کلی تروما و مشکلات دستو پنجه نرم میکنیم ی آدم دیگه رو هم گرفتار مشکلات خودمون کنیم 

آدم می‌تونه ازدواح کنه برای آرامش روحی و داشتن همدم اما بچه دار نشه هم خودشون راحتن هم اون بچه 

استاتر جان شما محض احتیاط تخمک فریز کن

و دنبال کارای درمانت باش چون مشکل داری دراینده یک درصد اگه خواستی بچه دارشی مطمعن باشی که میشه

از طرفی بچه دار شدن واااااقعاااااااااا کار بزرگیه و سختی داره اونم تا وقتی که زنده ای 

باید باخودت خلوت کنی ببینی میتونی از پسش بربیای یا نه

اینجا ماها براساس شرایط خودمون یا اطرافیانمون ک دیدیم و شنیدیم میگم بهت ولی شما اول به شرایط خودت نگاه کن و بعد تصمیم اخر رو خودتون با همسر بگیرید

بچه مگه عروسک اسباب بازیه که سرگرم کنه  ؟ آینده نمیخاد ؟ روزی بزرگ نمیشه ؟

واسه همه چیز راه بازگشت هست الا بچه ! 

آدم همسرش خوب نباشه می‌تونه طلاق بگیره 

از تحصیل و کار پشیمون بشه به راحتی میتونه انصراف 

فقط بچه دار شدنه که راه بی بازگشته م

سلامت روان  عشق و علاقه و اشتیاق زیاد میخاد که کسی تو این راه پشیمون نشه 

مثلا از مامانم بپرسی بچه داشتن خوبه یا بد اگه چند روز قبلش با ما بحثش شده باشه میگه نه سگ بزرگ میکردم بهتر از این دوتا بود بچه چیه بدبختیه و....

ولی اگه چند روز قبل باهامون بحثی نداشته میگه اره عالیه بیار 

خلاصه که هرکی طبق زندگیه خودش نظر میده

و شما حتما شرایط خودتوو

 بسنج🌸

گفتم اگه دلت میخواد گفتم اگه اشتیاق داری 

این نطرات کاملا شخصی نیستن من دلایل منطقی ای ارایه دادم و نهایتا تصمیم با خود استارتره

اینجوری نگاه کنی شمام تجربت شخصیه قرار نیست هر فرزندی خوب از اب در بیاد

در ضمن من هیچ جا نگفتم از بچه گریزان هستم، یکم از فاز روانشناس بودن فاصله بگیرید، من عاشق بچه ام

و انقدر عاشقش هستم که دنیا نمیارمش

به همین سادگی

وای واقعا همینه.کلا هورمونهای بدن هم به هم می ریزه لفسردگی می گیری.حساس می شی تا یه ذره تب کنه.بزرگتر بشه بفرستیش مدرسه و دلت شور بزنه تا برگرده.اما اگر نداشته باشی دیگه این دردسرا رو هم نداری.کلا اگر من تجربه الانو داشتم و میدونستم اوضاع مملکت این میشه همین یه دونه رو هم نمی اوردم.که نتونه خواسته ای داشته باشه چون نمی تونه حرف و خواسته هاشو بگه...

اون دیگ به تربیت بستگی داره 

بچه ای که تو مهرو محبت پدرمادر فهمیده و عاقل بزرگ شده اصلا دلش نمیاد عزیزشو ولکنه یا بزاره خانه سالمندان خیلیا رو دیدم مخصوصا که مادربزرگ خودم

الان وارد۱۱ سال شده، بله رابطمون خوبه، برکت زندگیم دخترمه