به نظرم خفن‌ترین معجزه‌ی زندگی آدمان . مخصوصاً آدمای فضای مجازی. غریبه‌هایی که با یه چت کوتاهِ صاف و صوف، یه خوش‌و‌بش شیطنت‌آمیز، بدون این‌که بشناسیم همو، باهم حرف می‌زنیم .آدمایی که بدون این‌که حتی عکسی ازشون ببینم، رو حافظه‌م مارک می‌شن.
قشنگ‌ترین قسمتش هم این‌جاست که اکثر این پیام‌ها برای آدمایی از شهر‌های مختلف و فاصله‌های دوره. آدمایی که تو احتمالا هیچ‌وقت گذرت به شهرشون نخواهد افتاد ولی شنیدن اسمشون همیشه برات یادآور اون شهره.
