۳۸ سالمه. خانواده پدریم بشدت توش جنگ و دعوا و اعصاب خوردی بود. جوریکه پنیک شدم و شبا کابوس میدیدم. دیگه چند ماهی جدا شدم و اصلا دوست ندارم برم اونجا. برای ازدواجمم هر کاری کردم نشد. با اینکه همه میگن چهره ام خوبه و تعجب میکنن چرا مجردم. اما من دلم نمیخواست با فرد غیر مذهبی ازدواج کنم و موارد مذهبی هم بدرد هم نمیخوردیم. الان تک وتنها تو خونم نشستم. حق من از زندگی این نبود.
🫂
خونه مجردی یعنی داری
خدا رو شکر که مستقل شدی
درس خوندی سرکارمیری اگه میری برو کلی دوست پیدا کن بعدم باهاشون برو مسافرت گردش خرید از زندگیت لذت ببر
مستقلیو مجردی خب سخته باکسی رفت امد کرد ولی سعی کن دوستای خوب پیدا کنی نه تعداد زیاد درحد یکی دوتا بعد معرفتم میشن یهو برای ازدواج یا اگه سرکاری سعی کن موقعیتی بوجود اومد با تحقیق و ... یه پل اشنایی چیزی راه ازدواجتو درست کنی که باب میلت باشه
ببین این حرفا توی رویاست. من ۱۲ ساله کار میکنم همه جا رفتم خیلی چشمها هم دنبالم بوده اما کیا؟ طرف متاهل بوده یا هم تیپ من نبوده و … یک مورد مناسب پیدا نشد. الانم سرکار همه همکارام اکثرا مردن و متاهل.
اینستا داری . پیج افرادی ک مجرد مستقلن سرچ کن ببین چطور زندگی میکنن صما هم چنین سبک خونه و لایف استایلی برای خووت ایجاد کن
من خیلی سال پیش جدا شدم، همش خونم کثیف بود ظرفام کثیف غداهای بی کیفیت درست میکردم
اگه اللن بود خونمو تمیز میکردم تو خونه حتما گیاه می اوردم. سر سفره ام ی گلدون کوچیک میزاشتم.غذامو خوب درست میکردم. ی ۲ تا طرف تک قشنگ میگرفتم برای غذاخوری.کلا روح رو تو خونه زنده نگه میداشتم. گیاه گیاه گیاه عالیه. من از حیوان میترسم ولی اگع دوباره مستقل بشم ۲تا قناری میگیرم برام چهچه کنن. خلاصه تو خونه خالی روح خونه رو خودت باید زنده کنی.ن مثل من صبح تا شب نشسته بودم کنار چراغ نفتی مدام فکر میکردم تا زمان بگذره
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
