من انشا هامو همیشه خودم مینوشتم
بفرما
اینکه آیا اصلا کسی آن را مطالعه می کند یانه!!!! مهم نیست. کلام آخر اینکه ای کاش دوستانم بدانند مملکتی که کتاب نمی خوانند مجبورند تمام تاریخ را تجربه کنند.
روزگار بر من گذشت، و هر روز بیشتر از دیروز جایگاهم مجلل تر میشد، اما دولت فقر ما از زمانی آغازیدن گرفت که علم پیشرفت کرد، در ابتدا رنگ و لعاب جسم پر معنایم بهتر شد، و از پاپیروس به کاغذ سفید و گلاسه تغییر شکل دادم
و آن نگهداری های سخت جای خود را به منگنه و صحافی داد، و نهایت زیبایی رسیده بودم و نیز برایم خانه ای ساختند و آن را کتابخانه نامیدند،
در آن زمان که اطمینان خاطر یافتند سند خانه به نام من است، دیگر قلم به دستان، به سان گذشته تلاش جهت کیفیت مطالبم نکردند. نمیدانم چی شد به یکباره از عرش به فرش آمدم.
روزگارانی بس کهن انسان ها در پی کشف مطالبی نو جان فرسایی میکردند، تا کشفیاتشان را برتن حقیقت یابم بنگارند، و با شدت و حدتی دست نیافتنی مرا در دستمالی به لطافت متون زیبایم میپیچیدند، تا مراقبت لازم از من به عمل آید و مبادا جسمم خدشه دار شود،
و آیندگان بتوانند از مطالبم جهت روشن شدن راهشان بهره گیرند. من تنها در دست عده ای معدود بودم، پادشاهان مرا به شاهزادگان هدیه می دادند،تا راه و رسم کشور داری بیاموزند
و عاشقان به معشوقشان و بزرگان به مهتران، و عبرت ها بود که از تن کاغذین من به دیگران می آموختند، و به این امید آنها مرا جهت استفاده ی نسل آتی محفوظ می داشتند
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
27 ثانیه پیش
30 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
