اول از همه میدونم که تاپیک چند دقیقه بیشتر نمیمونه و دوستان به صورت گروهی زحمت گزارش زدن رو میکشن.
یک کلیپ دیدم،یه پسر کوچولو از ترس به خودش میلرزید
تا امداد گر بغلش کرد، بغضش ترکید و شروع به گریه کرد.. اره دنبال یک اغوش گرم بود، یک اغوش پر از امنیت، یک اغوش حامی، به دور از ظلم، به دور از منفعت طلبی. همون لحظه با تمام وجود دلم میخواست اون کودک رو بغل کنم. فشار بدم و بهش بفهمونم تنها نیست، دستای سردش رو بگیرم و بوس کنم... این فیلمه ولی مادرای باردار و خانم ها با روحیه حساس نبینید لطفا عزیزان
فقط من نه! هر ادمی، هر خانمی که احساسات داشته باشه، قلبش سیاه نباشه، این حس رو حتما تجربه میکرد.
حالا اینکه عده ای توی تاپیک ها مزه میپرونن، گزارش میزنن، اسکرین میگیرن و تعلیق میکنن، اعلام بیتفاوتی میکنن...قلب بی رحم خودشون رو به همه ثابت میکند.
مرگ صدها کودک حتی اگر کیلومتر ها دور تر از ما باشن ، جایی برای دلخوشی و شادی نمیذاره...و نه حوصله ای برای بحث کردن..
نمیدونم چطوری وجدانتون اجازه میده...
فقط پای عقیده خودتون بمونید! انسان باشید، انسانیت# رو در وجود خودتون زنده کنید.
از خواب غفلت بیدار بشید، این خواب بی تفاوتی، کابوسی بیش نیست.