شدیدا دلم یک عصر پاییزی بدون چتر میخواهد تا هیچ رهگذری تفاوت اشک و باران را بر روی گونه هایم تشخیص ندهد
هرازگاهی خودم را مثل یک بیمار میبینم
درونم را پر از احساس ناهموار میبینم
وَ دلگیر از همانهایی که قدری دوستم دارند
وَ حتی من خودم را از خودم بیزار میبینم
نمیدانم چه درد مبهمی افتاده در جانم
تمام روز را من مثل شام تار میبینم
زمانی میشود گم میکنم خود را و بعد از آن
میان کوچه عکس خویش بر دیوار میبینم
نه ذوق گفتن شعری، نه حس شاعری در من
وَ این ابیات را انگار از اجبار میبینم
چرا هیچ اتفاق تازهای در من نمیافتد
فقط در زندگی تکرار در تکرار میبینم
من از این درد آشوبم، کسی این را نمیداند
برای خویشتن آینده را دشوار میبینم
دلت را آسمانی کن، "غزلبانوی" دریایی
که در اشعار زیبایت هزار اسرار میبینم
زمانی که پرواز ممنوع شد
قناری شدن باز ممنوع شد
قفس در قفس روی هر شاخهای
همان موقع آواز ممنوع شد
صدا در گلوی قناری شکست
زمانی که ابراز ممنوع شد
به پایان یک شب رسیدیم و بعد
زمان مُرد و آغاز ممنوع شد
تنفس میان هوای لطیف
وَ یا جای دلباز ممنوع شد
چه قانون سختی است این روزها
به گل عشوه و ناز ممنوع شد
چه رنگی به سیمای دنیا نشست
زمانی که اعجاز ممنوع شد
طواف "غزلبانوی" خسته از
گذرگاه سرباز ممنوع شد
انقدر نگذاشتی ببوسمت که بوسیدن را هم ممنوع کردند، و حالا که نفس هامان هم به شماره افتاده، مثل عشقِ سال های وبا...
لعنت به تو، لعنت به من ،لعنت به همه ی ما، بخاطر همه ی بوسه هایی که از هم دریغ کردیم...
🔸فردین نظری
بیماری و نا همواری نشود حل با اشعار
باید پا خیزی و بروی در پی اسرار
اینکه بیزاری و نا راضی از وضع خویش
اینکه نیست در تو ذوق و حس شاعری
کرده ای در ذهن خود همه را با کم و بیش
کم و بیشی گر خاهی شوی از این حال جدا
دور کن این فکر و احوال را غزل بانو با خدا
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
5 ثانیه پیش
5 ثانیه پیش
6 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
