«شعر4»

چه فرقى مى كند

من عاشق تو باشم

يا تو عاشق من؟

چه فرقى مى كند

رنگين كمان

از كدام سمت آسمان آغاز شود؟

گويي که نگاه کن، بهار آمده است!

ز اين گونه بهار بيشمار آمده است:

گر هست به ديده وُ نيابيش به دل،

ماهي ست، به آيينۀ تار آمده است

محمود کیانوش 

دوستان شرح پریشانی من گوش کنید 

داستان غم پنهانی من گوش کنید

نرگس غمزه زنش اینهمه بیمار نداشت / سنبل پر شکنش هیچ گرفتار نداشت

اینهمه مشتری و گرمی بازار نداشت / یوسفی بود ولی هیچ خریدار نداشت

اول آن کس که خریدار شدش من بودم

باعث گرمی بازار شدنش من بودم

دوستان، شرح پریشانی من گوش کنید / داستان غم پنهانی من گوش کنید

قصه ی بی سر و سامانی من گوش کنید / گفت و گوی من و حیرانی من گوش کنید

شرح این آتش جانسوز نگفتن تا کی؟

سوختم، سوختم، این راز نهفتن تا کی؟

روزگاری من و دل ساکن کویی بودیم / ساکن کوی بت عربده جویی بودیم

عقل و دین باخته دیوانه ی رویی بودیم / بسته ی سلسله ی سلسله مویی بودیم

کس در آن سلسله غیر از من و دل بند نبود

یک گرفتار از این جمله که هستند نبود

مرا عهدیست باجانان که تا جان در بدن دارم 

هواداران کویش را چوجان خویشتن دارم

عشق من شد سبب خوبی و رعنایی او / داد رسوایی من شهرت زیبایی او

بسکه دادم همه جا شرح دلارایی او / شهر پر گشت ز غوغای تماشایی او

این زمان عاشق سر گشته فراوان دارد

کی سر برگ من بی سر و سامان دارد؟

جدایی چون میله ای آویزان در هوا
به سر و صورتم می خورد
هذیان می گویم
می دوم ، جدایی در پی ام
رهایی از آن ممکن نیست
پاهایم توان ایستادن ندارند
جدایی زمان نیست ، راه نیست
جدایی ، پلی در میان
از مو باریک تر ، از خنجر تیز تر
از خنجر تیز تر ، از مو باریک تر
جدایی پلی میان ما
حتی اگر زانو به زانو با تو نشسته باشم.

صد فصل بهار آید و بیرون ننهم گام!
ترسم که بیایی تو و در خانه نباشم...

وحشی-بافقی#  

هستيم و مجالِ ديدنِ هستي هست،

شادي و غمِ بلندي و پستي هست:

گر نيست مجالِ ماندن و دانستن،

نوميد مباش، پوچي و مستي هست

محمود کیانوش

ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﺮ ﺗﻮ

ﺗﺪﺑﻴﺮ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻲ؟

ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺻﻼﺡ ﺁﻳﻢ

ﻳﺎ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺭﺳﻮﺍﻳﻲ؟

ای همدم روزگار چونی بی من 

ای مونس و غمگسار چونی بی من 

من با رخ چون خزان زردم بی تو 

تو با رخ چون بهار چونی بی من؟!...😔

‏دلتنگی من تموم نمیشه !

فقط از شبی به شب دیگه منتقل میشه ...

بی تو

نه بوی خاک نجاتم داد

نه شمارش ستاره ها تسکینم

چرا صدایم کردی

چرا ؟

سراسیمه و مشتاق

سی سال بیهوده در انتظار تو ماندم و نیامدی

نشان به آن نشان

که دو هزار سال از میلاد مسیح می گذشت

و عصر

عصر والیوم بود!