وقتی که میرفتیم با پای پیاده
گفتی فقط یادت باشه یه دوستی ساده
هیچ حسی نباشه هیچ عشقی نباشه
یه روز خواستیم جدا بشیم بریم خیلی ساده
این بارون چشمام تمومی نداره
اخه دلم برای تو یه بی قراره
گفتی نمیخوامت عاشقت نمیشم
گریه هاتم دیگه برام فایده نداره......
باز کن نغمه جانسوزی از آن ساز امشب
تا کنی عقده اشک از دل من باز امشب
ساز در دست تو سوز دل من می گوید
من هم از دست تو دارم گله چون ساز امشب
مرغ دل در قفس سینه من می نالد
بلبل ساز ترا دیده هم آواز امشب
زیر هر پرده ساز تو هزاران راز است
بیم آنست که از پرده فتد راز امشب
گرد شمع رخت ای شوخ من سوخته جان
پر چو پروانه کنم باز به پرواز امشب
هر حرف که از دلت بشکوفد غزل شود
هر خنده که از لبت بتراود عسل شود
یک لحظه عاشقانه به هستی نگاه کن
تا رنگ هرچه هست به آبی بدل شود
بگذار در مباحث تفسیر چشم تو
بین مفسران معاصر جدل شود
در گوش زمانه بخوان رمز عشق را
بگذار تا مسائل بغرنج حل شود
خوبی کن آنقدری که بدی دیدی از کسی
تا هر عمل مساوی عکسالعمل شود
شعری برای گرمی آغوش من بخوان
تا لذت گناه تو ضرب المثل شود
لبِ تو از لب او شهد و عسل میخواهد؛
لبِ او از تو فقط شعر و غزل میخواهد!
دوستت دارد و از دور بغل میخواهد!
دل من! این همه خان؛ رستمِ یَل میخواهد...
یاسر-قنبرلو#
گر نباشد حیا و درک و شعور
آدمی تعنه می می زند به ستور
جان انسان که تربیت نشود
آدمی گاو می شود به مرور
حیوانی پلشت و نکبت بار
که فقط می توان شد از او دور
می چرد هرکه را می بیند
وانگهی گند می زند در سور
گر که خدمت کند به قصد ریاست
ور عبادت کند به نیت هور!
بارها دیده ام من ایشان را
از قضا آدمیست بس مشهور!
“هر که آمد اندکی ما را پریشان کرد و رفت”
دیده را ابریّ و بعدش، خیسِ باران کرد و رفت
محفلی از عشق بر پا بود و حالی داشتیم
بی خبر، غم را به جمع عشق مهمان کرد و رفت
آبیِ دریایِ دل را یک خداحافظ چنین
کرده آشوبی به پا ، لبریز طوفان کرد و رفت
خط به خط گل واژه ی احساس در شعرم شکفت
ناگهان با نام غم فصل زمستان کرد و رفت
بعد از او موضوع اشعارم فقط اندوه شد
تا همیشه غصه را در شعر پنهان کرد و رفت
من پر از دلواپسی ، حال غزل ها بیقرار
از چه رو اینگونه من را زار و گریان کرد و رفت؟
هر چه میرفتم به سمتش ، دور می شد بیشتر
او مرا از عاشقی خیلی پشیمان کرد و رفت
در خیالم عشق بود و عاشق و معشوق هم
طعنه زد رویای من را ، سخت ویران کرد و رفت
از “غزل بانوی” تنها ، یک غزل جا مانده بود
زخمِ دل را شاعرِ این شعر درمان کرد و رفت
ما تماشاچیانی هستیم،
که پشت درهای بسته آمدیم!
دیر امدیم؛
خیلی دیر...
پس به ناچار حدس می زنیم،
شرط می بندیم
شک می کنیم...
و آن سوتر
در صحنه زندگی
بازی به گونه ای دیگر در جریان است!
داستان عجیبیه دلم تنگه واسه مجیدیه
واسه بچه گیام واسه زادگام
واسه مدرسه واسه باشگام
شب شد،
ماه را بوسیده ام
خیال پریشانم را شانه زده ام
گلدان های شمعدانی را
به نوازشی آرام خوابانده ام
منتظرت می مانم
تا چون هرشب
با صدای
"شب ات بخیر ماه من"
رویای تورا به آغوش بگیرم
فریدون مشیری
دل خسته از مرز عمومی ها خصوصی ها
ماشین گیجم بوق زد توی عروسی ها...
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
