«شعر ٢»

دو نفری که عاشق همن، باید همدیگه رو به یه اندازه دوست داشته باشن. 

وقتی یکی، اون یکی رو بیشتر دوست داره و تند تند در عشقش پیش میره، 

مثل وقتیه که دو نفر دارن یه فرش رو لوله میکنن و یکی تند تند میپیچه و اون یکی عقب میفته. 

نتیجه‌ش یه فرشه که نافرم پیچیده شده. 

هر از گاهی دوست‌داشتن همدیگه رو بررسی کنین.

 گاهی لازمه ترمز کنید تا اون بهتون برسه.🍁🍁

اغلب

قدرت یک لمس 💜

یک لبخند

یک کلمه‌ی محبت‌آمیز

یک گوشِ شنوا

یک تعریف صادقانه

یا کوچک‌ترین توجه را

دستِ کم می‌گیریم...

در حالی که همه‌ی این‌ها

می‌توانند به راحتی

یک زندگی را از این رو به آن رو کنند.

لئو_بوسکالیا

گویند سنگ لعل شود در مقام صبر؛

آری! شود! ولیک به خون جگر شود...

حافظ#  

@مهریماهم  

‌تا قبل از
در آغوش گرفتنش،
گمان می‌کردم
زندگی فقط
زنده بودن است…

سید علی صالحی‌

دل دردمند سعدی ز محبت تو خون شد
نه به وصل می‌رسانی نه به قتل می‌رهانی

بعضی دوستیها

مثل قصه ی حضرت نوحه،

از ترس طوفان با تو هستند...!

بعضی دوستیها

مثل قصه ی حضرت ابراهیمه،

باید همه چیزتو قربانی کنی...!

بعضی دوستیها

مثل قصه ی حضرت موسی ست،

یه کم که دور میشی، یه چیزی جاتو میگیره..!

اما بعضی دوستیها هم،

همون جوری هستند که در معنی هستند؛

کاش یاد بگیریم که

فرق است بین دوست داشتن و داشتن دوست..!

دوست داشتن امری لحظه ای ست،

و داشتن دوست، استمرار لحظه های دوست داشتن است...

ناشناس 

تو را گم می‌کنم هر روز و پیدا می‌کنم هر شب

بدین سان خوابها را با تو زیبا می‌کنم هر شب

تبی این کاه را چون کوه سنگین می‌کند آنگاه

چه آتشها که در این کوه برپا می‌کنم هر شب

تماشایی است پیچ و تاب آتش‌ها خوشا بر من

که پیچ و تاب آتش را تماشا می کنم هر شب

مرا یک شب تحمل کن که تا باور کنی ای دوست

چگونه با جنون خود مدارا می کنم هر شب

چنان دستم تهی گردیده از گرمای دست تو

که این یخ کرده را از بی‌کسی‌ ها می‌کنم هرشب

تمام سایه ها را می کشم بر روزن مهتاب

حضورم را ز چشم شهر حاشا می کنم هر شب

دلم فریاد می‌خواهد ولی در انزوای خویش

چه بی آزار با دیوار نجوا می‌کنم هر شب

کجا دنبال مفهومی برای عشق می‌گردی؟

که من این واژه را تا صبح معنا می‌کنم هر شب

محمدعلی بهمنی❤

هر شب…

پنجرہ‌هاي‌ ملکوت آسمان،

بسوی قلبها گشودہ می شود…

الهی امشب!

ﮐﯿﻨﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ قلبہای ‌ما ﺑﺰﺩﺍﯼ

و نور ایمانت را

درقلبهایمان جاری کن  

دردم همه در مصرع بعد است:

من ماندم و او رفت و نیامد...

🌷🌷🌷

🌹
من همزمان عاشق دو نفر بودم
یکی تویی که خودت بودی
و‌ یکی تویی که در من بود
بعدها که تو را از دست دادم
آن تویی که درونِ من بود
من را تبدیل کرد به تویی که خودت بودی
دیگر من، من نبود
تبدیل شده بود به تویی که تو بودی
تو هم که از من گُم شده بودی
من، تویی که درونم بود را از دست دادم
تو را هم از دست دادم
خودم را هم
خودم را هم
خودم را هم

شبِ فراق؛ که داند! که تا سحر چند است!
مگر کسی که به زندانِ عشق؛ دربند است...

سعدی#  

هر لحظه مزن در، که در این خانه کسی نیست

بیهوده مکن ناله، که فریاد رسی نیست

شهری که شه و شَحنه و شیخش همه مستند

شاهد شِکَند شیشه که بیم عَسَسی نیست

آزادی اگر می طلبی، غرقه به خون باش

کاین گلبن نو خاسته بی خار و خسی نیست

دهقان رَهد از زحمت ما یک نفس اما

آن روز که دیگر ز حیاتش نفسی نیست

با بودن مجلس بود آزادی ما محو

چون مرغ که پابسته ولی در قفسی نیست

گر موجد گندم بود از چیست که زارع

از نان جوین سیر به قدر عدسی نیست

هر سر به هوای سر و سامانی ما را

در دل بجز آزادی ایران هوسی نیست

تازند و برند اهل جهان گوی تمدن

ای فارس مگر فارس ما را فَرسی نیست  

در راه طلب فرخی ار خسته نگردید

دانست که تا منزل مقصود بسی نیست

فرخی یزدی

دلم را چون اناری کاش یک شب دانه می کردم...
به دریا می زدم، در آب و آتش خانه می کردم...

علیرضا-قزوه#  

جان من و جان تو را
هر دو به هم دوخت قضا

مولانای جان❤