«شعر ٢»

بغض بی شانه شدن طعنه شنیدن سخت است

طعمه ی گرگ شدن چاه ندیدن سخت است

طبل رسواییِ خود بار کشیدن سخت است

بال داری ولی از خواب پریدن سخت است

بعدِ پروانه شدن پیله تنیدن سخت است

رفتن و رفتن و هرگز نرسیدن سخت است

دل از آن چیز که دل برده بریدن سخت است

قلب باشی و شبی سخت تپیدن سخت است

آبا عابدین

عادَت کرده‌ایم هَر روز دوش بگیریم،
اما یادِمان می‌رود که ذهن‌ِمان هم به دوش نیاز دارد!
گاهی با یک غزلِ حافظ می‌توان دوش ذهنی گِرفت و خوابید .
یک شِعر از فروغ، تکه‌ای از بیهَقی، صفحه‌ای از مزامیر، عبارتی از گِراهام گرین، جمله‌ای از شِکسپیر، خَطی از نیما ..
ولی غافِلیم ..!
شبانه روز چقدر خبَر و گزارش و مطلبِ آشغال می‌تِپانیم تویِ کله‌مان، بعد هم با همان کله‌یِ بادکرده به رختِخواب می‌رَویم و توقع داریم در خواب پدربزرگِ‌مان را ببینیم که یک گلابی پوست‌کَنده و با لبخند می‌گوید بفرما ..!


🔸عباس معروفی

بر ما گذشت نیک و بد اما تو روزگار

فکری به حال خویش کن این روزگار نیست


#عماد_خراسانی

پشت این کوه بلند

لب دریای کبود

دختری بود که من

سخت می خواستمش

و تو گویی که گالی

آفریده شده بود

که منش دوست بدارم پرشور

و مرا دوست بدارد شیرین ...

و شما می دانید

آه ای اخترکان خاموش!

که چه خوش دل بودیم

من و او مست شکر خواب امید

و چه خوشبختی پاک

در نگاه من و او می خندید

وینک ای دخترکان غمّاز

گر نه لالید و نه گنگ،

بگشایید زبان!

و بگویید که از یک بهتان

چون شد این چشمه غبار آلوده؟

و میان من و او

اینک این دشت بزرگ

اینک این راه دراز

اینک این کوه بلند ...

‏به ساعت ها بگویید بخوابند !

‏بیهوده زیستن را ؛

‏نیازی به شمارش نیست ...!

“تو”

قشنگ ترین

تیتر زندگی من هستی…!!!  

چو دیدم خوار خود را از در آن بی‌وفا رفتم

رسد روزی که قدر من بداند حالیا رفتم

بر آن بودم که در راه وفایش عمرها باشم

چو می‌دیدم که ازحد می‌برد جور و جفا رفتم

دلم گر آید از کویش برون آگه کنید او را

که گر خواهد مرا من جانب شهر وفا رفتم

شدم سویش به تکلیف کسان اما پشیمانم

نمی‌بایست رفتن سوی او دیگر چرا رفتم

ز من عشقی بگو دیوانگان عشق را وحشی

که من زنجیر کردم پاره در دارالشفا رفتم

وحشی بافقی‍ ❤

این خیره ماندن ها به ساعت های دیواری؛

تمرین برای روزهایی که نمی آیی است...

فاضل-نظری#  

تو بارانی و من چترم اصابت کن به آغوشم

از وقتی

دوست داشتنت♥️

در رگ هایم جریان گرفت

جور دیگر زنده ام

انگار

ماهی های سرخ

از زیر پوستم

راه دریا را پیدا کرده اند...💙

محسن_حسینخانی

در مسجد عشق رفته بودم به نماز

گفتند اذان بگو من از آن گفتم

از چهره ى تو
چیز زیادى یادم نیست
جز این که
اقیانوس آرامى
ریخته بود بین چشمهات
و روى طراوت لب هات
زمزمه ى تردى بود
که گنگم مى کرد
و نمى گذاشت
از چهره ى تو چیز زیادى
یادم باشد