سلام دوستان. پسر یه ساله ام چند روزه وقت خوابش که یکه نصفه شبه تازه به باباش گیر میده ببرتش تو کوچه دور بزنه یا خونه مادرشوهرم که همسایمونه. یکی دو شب بهونه میگرفت و بردیمش و حالا عادتش شده. هرکارم میکنیم سرگرم شه باهاش بازی میکنیم و... ولی حریفش نمیشیم و آخرش انقد نق میزنه و گریه میکنه تا بخواستش برسه... بنظرتون چیکار کنم... توروخدا اگه همچین شرایطی داشتین راهنمایی کنین. نمیخوام این عادت واسش بمونه
اگ میتونی یه اسباب بازی ک میدونه هم دوس داره هم سرشو گرم میکنه براش بگیر تا دیگ بهونه نگیره
من کساییو تو زندگیم داشتم که یه ثانیه فکر نبودنشون اشکمو در میاورد همون آدما الان واسم فرقی با یه غریبه ندارن فقط میدونم که یه زمانی میشناختمشون؛؛؛واقعی دوسشون داشتم و کلی خاطره باهاشون داشتم ولی دیگه واسم هیچ اهمیتی نداره که کجان و پیش کین و چیکار میکنن و باید اعتراف کنم که دیگه دوسشون ندارم و نیازی هم به بودنشون ندارم؛؛؛؛میخوام بگم زمان بدین؛؛همیشه زمان همه چیزو حل میکنه به مرور؛؛حتی چیزایی که فک میکنین هیچوقت حل نمیشه....
البته خودمم موافقم با این موضوع که بچه ها با بزرگتر شدن حتما می آموزن که نمیتونن با گریه به هر چیزی برسن. اما از طرفی ام وقتی تا اون سن به این شکل به خواسته هاشون رسیدن، خواه ناخوه کمی براشون مشکل پیش میاد. مثله چیزی که دوستمون eli گفتن
الان اومد و یکم شیر خورد و اخرش رو دست باباش خوابش برد.... کلا بچه داری پروسه ی بزرگیه و خیلی راه و چاه داره که ادم باید یاد بگیره.... خدا به همه پدرمادرا صبر و سلامتی بده انشالا و کمکمون کنه تا فرزندانی سالم و خوب تربیت کنیم