خاطره

بهترین دوست دنیارو داشتم، ی تار موشو با هیچی عوض نمسکردم خیلی مهربون بود همیشه ب حرفام گوش میداد پای درد و دلام مینشست ساعتها با حوصله،کمکم میکرد هوامو داشت نگرانم بود

اگه مریض میشدم غصه میخورد،برام هدیه میخرید خصوصی ترین مشکلامو باهاش درمیون میذاشتم خیلی دوسش داشتم خیلی،،،

از ظاهر خودم بگم

متولد۷۵ هستم قدم متوسط و یکم ریز جثه ام

چشمای درشت ومشکی دارم پوست گندمی و ی بینی کوتاه از اونایی ک مدام سرخ و سفید میشن و خجالتی ان،

ارزو برعکس من قد بلند بود و دماغ کشیده داشت ولی خیلی سفید بود 

ظاهرمون متفاوت بود دلامون یکی بود

همون اوایل امیرو دیدم، همکلاسم بود 

هروقت منو میدید سرخ میشد

من خجالتی اونم خجالتی

ی پسر خوشتیپ قد بلند همیشه سرش پایین بود

با هیچکدوم از دخترا حرف نمیزد منزوی بود فقط منو میدید دست و پاشو گم میکرد دست و پاشکسته سلام میکرد خیلی ذوق میکردم نمیدونم چرا وقتی میددیمش دست و پام شل میشد هروقت میدیدمش خودمو قایم میکردم ، ی بچه مثبت خجالتی بودم ک نمیخواستم بفهمه وقتی  میبینمش چ حالی میشم انگار همین دیروز بود صدای قلبمو میشنیدم

،عاشق شده بودم 

عاشقم شده بود

اونم خودشو از من قایم میکرد و دزدکی نگاهم میگرد

دلبر حجالتی من هرروز ک میدیمش شوکه مید چشماشو میبست و لبخند میزد

یکسال گذشت همچنان با دیدنش قلبم میریخت و اون هم

تا روزیکه برام خواستگار اومد

پسز همسایه اومد خواستگاری و منم شناخت زیادی نداشتم، ی پسر سبزه قد متوسط ک ظاهرش جذاب بود و غیرتی بود از اونا ک مدام میگف خانوم روسریتو بکش جلو

ولی من دلم پیش امیر بود 

امیر تنها دلخوشیم بود

مونده بودم سر دوراهی

خدایا پا بذارم رو دلم ؟

شاید عشقم توهم باشه، شاید عاشقم نباشه شاید زیادی سادم شاید بهتر باشه فراموش کنم این عشقو و ازدواج کنم 

ولی مغز و دل من فقط امیر بود

یه روز ی پیام رسید رو گوشیم

امیرم بود

ندشته بود 

عین کلماتشو یادمه

نوشته بود 

تو منو داری و تنها نیستی ،ازدواج نکن 

میخواستم جیغ بزنم از خدشحالی 

الان ک تایپ میکنم بغضم گرفتخ

بعد از سه سال یواشکی عاشق هم بودن یهو دیدم ارزو ی جوری شد مدام از بدی امیر میگفت منم عصبی میشدم، میگف حیف تو نیس ب پای اون بسوزی، ی خواستگار دیگه هم از بچه های کلاس اومد برام ک از قضا رفیق امیر بود و امیر هم بیخبر ،من نمیخواستمش 

ارزو میگف بیخیال امیر شو با رفیقش ازدواج کن مدام اصرار میکرد منم شک گرده بودم 

ی بار تو دستویی دانشگاه بودیم جلو اینه، ارزو ی رژ قرمز دراورد و کشید رو لباش گفت امیر دم تو سالنه ارایش کنم

یهو هنگ کردم گفتم پ تو چرا ارایش کنی؟؟؟؟خندید گف شوخی کردم 

یبار تو سرویس کنار ارزو نشسته بودم دیدم داشت ب امیر پیام میداد داشتم روانی میشدم ولی سکوت کردم ب روش نیاوردم 

امیر باهام سرد شد دیگه مثل قبل نبود 

عوضش ارزو مدام راجبش سوال میپرسید ک دوسش دارم یا نه 

ب ارزو گفتم ک تورو دوس دارم امیرم دوس دارم

امیر ی جوری شده بود نسبت ب من 

محل نمیذاشت سرد شده بود لبخند نمیزد 

میدونستم اتفاقی افتاده

ی روز منو ارزو تو سالن راه میرفتیم یهو برای اولین بار تو این سه سال امیر سر راهمون وایساد گفت میخوام حرف بزنم وای اون لحظه داشتم از هیجان میمردم میخواستم از خوشی جیغ بزنم خیزه شده بودم ب چشماش هیچوقت اونوقت نزدیکش نبودم،یهو گفتم بفرمایید در خدمتم

گفت با شما نه با ارزو حرف داشتم 

یهو انگار اب سرد ریختن رو سرم 

سرمو انداختم پایین و کنار کشیدم

تمام پله هارو پایین اومدم و گریه کردم

ب خودم دلداری دادم ک مسعله درسیه یا کاریه یا هرچی 

شایدم میخواد ارزو واسطه عشقمون شه

برگشتم خونه و منتظر بودم خدایا ینی چیا بهم گفتن

یهو ارزو اس داد نوشته بود دلم گرفته پرسیدم چرا گفت ازم ناراحت نمیشی گفتم نه چیشده گفت امیر عاشقش شده و بهش ابراز علاقه کرده 

من اون لحظه مردم

بعدها فهمیدم ک ارزو منو پیش امیر خراب کرده بود و از بدیم گفته بود و دلبری کرده بود 

من تنها شدم

سال بعد ازدواج کردم 

با کسی دیگه

ولی دیگه عاشق نشدم

ولی خودم فکرشو نمیکردم