اون روز رامین بیرون نفرت وای که چقد من حرص خوردم ولی شب دیدم یه قرار کاری گذاشت برای فردا از طریفی خوشحال بودم از طرفیم نمیدونستم نسرین میتونه امیرو راضی کنه فردا هم بره خونشون یا نه.....شب وقتی رامین خوابید یواشکی به نسرین پیام دادم که به امیر زنگ بزنه و خواهش کنه فردا دوباره آنایارو بیاره ...نسرین جواب داد که به شوهرش مهدی میگه هر جور شده راضیش میکنه اگه هم نشه فردا خودشون برن خونه امیر....
اونشب تا صبح خوابم نبرد دل تو دلم نبود همش با خودم حرفامو تکرار میکردم که چی بگم چجوری باهاش حرف بزنم ....صبح شد و رامین از خونه رفت بیرون ساعت هفت صبح بود سریع شماره نسرینو گرفتم نسربن خواب الود گوشیو جواب داد گفت دیروز مهدی با امیر تماس گرفته اصلا نیازی به خواهش نداشته امیر گفته فردا دو ساعت زودتر از سر کار میاد بیرون ینی مرخصی ساعتی میگیره میاد اول گفته بوده شمارمو بش بده من تا اونجا نیام زنگ بزنه رو گوشی خودم ولی مهدی قبول نکرده و گفته فریماه با گوشی خودش به تو زنگ بزنه دچار مشکل میشه بهتره بیای اینجا و امیر قبول کرده بود.
فقط خدا خدا میکردم رامین تا شب خونه نیاد ساعت یک بود به نسرین زنگ زدم نسرین گفت ساعت دو دونیم امیر اینجاست وای که چه استرسی داشتم سریع گوشیو قطع کردم زنگ زدم به رامین که نهار میای که خدارو شکر گفت کارم تا ساعت پنج و شیش طول میکشه و تو نهرتو بخور از خوشحالی نمیدونستم چیکار کنم همش چشم رو ساعت بود انگار به عقربه ها وزنه اویزون کرده بودن ساعت اصلا جلو نمیرفت.....ساعت دو و بیست دیقه بود که نسرین تک انداخت سریع زنگ زدم نسرین گفت بیا ببین کی اینجاست گوشیو داد به آنایار وای خددددااااا این صدایی که میشنیدم صدا دخترم بود همشش میگفت ااالللووووو انگار زبونم بند اومده بود هی میگفت خاله دط سده الللووو وای که چه حالی داشتم اشکام به صورت سیل وار صورتمو میشست تمام سعیم و کردم تا چند کلمه حرف بزنم گفتم انایار تویی کجایی تو با اونصدای قشنگش داشت جواب میداد و میگفت ایندام...تا خواستم حرف بزنم گفت تو کی دنبال جواب برای سوال فرشتم بودم از شب تا صب همه جوره فک کرده بودم ولی فکرشم نمیکردم همچین سوالی بکنه تو سکوت من حرفی زد که مثل خنحر انگار قلبمو پاره کرد ...گفت ستاره تویی پس کی میخوای دلم واست تنگ شده دیگه هیچی نمیشنیدم فقط داشتم باصدای بلند زجه میزدم (ستاره اسم زن امیره )و خدارو صدا میکردم...
گوشی تو دستم بود که صدای امیر و بین صدای حق حق خودم شنیدم امیر داشت صدام میکرد فریماه فریماه حرف برن با من گوشیو نزدیک گوشم بردم و گفتم مدیونی اگه دختر منو پیش نامادری بزرگ کنی تنها حرفی که تونستم بگم همین بود که امیر شروع کرد به گریه کردن که بیا برگرد پسرتم نگه میدارم آنایار هنوز بچست بیا خودت مادری کن وخیلی حرفای مزخرف دیگه با شنیدن این حرفا برق از چشام پرید گفتم چی فک کردی با خودت فریماه یه گوش درازه که دخترشو براش اسلحه کنی که فقط به خواست خودت برسی تو لیاقت نداشتی برو که حلالت نکردم فقط بدون یه مو از سر دخترم کم بشه دنیاتو به اتیش میکشم گفتم و قط کردم ....
اون روز انقد گریه کرده بودم که چشام وانمیشد خیلی سخته که انایارم منو نمیشناسه خیلی سخته نتونستم جواب سوالشو بهش بدم و بگم من مادرتم.....از اون روز تا الان یه بار دیگه تونستم صدای دخترمو بشنوم ولی جرات حرف زدن باهوشو نداشتم فقط نسرین زنگ زد گوشیو باز گذاشت ومن شیرین زبونیای فرشته کوچولومو گوش کردم و اتیش گرفتم گوش کردم به ته دنیا رسیدم.....
به اخر داستانم رسیدم فقط اینو بگم راجب خونم خونه رو که فروختیم دادیم دست دوست رامین تا باهاش کار کنه و سودشو بهم بده الان چند ماهه نه سود بهم میده نه پولمو رامینم انگار از خداشه نمیخواد چیزی به اسمم باشه انگار فقط میخواد زیر سایه خودش باشم الان در حال حاضر فقط دلتنگ آنایارمم دیگه هیچی برام مهم نیست...زندگیم با رامین هم خوبه ولی مشکلاتیم داریم ولی فک نکنم قابل حل نباشه ...
هر سوالی داشتین بپرسین
خوب بقیش
من و لایک کنید لطفا
چی کشیدی تو دختر😐
از ته ته دلم آرزو میکنم یه روزی یه جایی خیلی زود به آنایار برسی😍
اصن زبونم قفل کرده چی بگم اخه مگه میشه یه نفر انقدررررررر سختی بکشه
عزیزم زندگی سختی داشتی برات آرزوی بهترین روزها رو دارم.با قسمت نمیشه جنگید.بزار دخترت پیش امیر بزرگ بشه.اگه رامین قبولش هم بکنه ولی نمیتونه فرق نذاره بین بچه تو وخودش
منم پسرم ازم جداست درک میکنم حالتو😭😭😭 منم داستان زندگیم و سعی میکنم بنویسم .خیلی عذاب کشیدم.الانم دارم از دوری پسرم دق میکنم.انشالله که زندگی روی خویش رو بهت نشون بده گلم
