با سلام من ۲۸ سالمه و مجردم تو یه خانواده ی کاملا سنتی با وضع مالی متوسط تو شهرستان زندگی میکنم تو شهر من و همه جای ایران عرف اینه که اصولا تا ۲۸ سالگی طرف تحصیل کرده و شاغل شده یا داره دنبال کار میگرده یا هم در شرف ازدواجه هرچند تو شهر من از ۱۷ سالگی دخترا ازدواج میکنن کاری که من نکردم!علیرغم توانایی و استعدادم به خاطر دخالتای بی جای خونواده ام و سوق دادنم به رشته ای که ازش نفرت داشتم بعد از تموم کردن پیش دانشگاهی و کنکور دادنای ناموفقم رسما درس و بوسیدم و گذاشتم کنار هرچند همیشه ته دلم احساس پوچی و بدی داشتم دوستام الان همه دانشجوی دکتران اما من هنوز اندر خم یک کوچه ام. اما چند وقتیه که یه تصمیم گرفتم که میخوام عملیش کنم میخوام حقوق دانشگاه تهران قبول بشم چیزی که همیشه عاشقش بودم حالا شما بهم بگید تو این سن میارزه؟اینکه من قراره ۳۳ سالگیم تازه کارشناسیمو تموم کنم میارزه؟ با این اوضاع اقتصادی کشور میارزه؟آیا میتونم موفق بشم و به چیزایی که میخوام برسم؟ خانواده و دوستام و دور و بریام همه بهم میگن نمیارزه! میگن بشین بخون همین جا پیام نور برو ۳ ساله تموم میکنی! میگن بین دانشگاه ها فرقی نیست! میگن بیکاری اپیدمیک شده و ربطی به دانشگاه و رشته ی فارغ التحصیلیت نداره اما من نمیخوام یه وکیل معمولی بشم حالا که دیر شروع کردم باید عالی تموم کنم شما بهم بگید چیکار کنم؟!!!!
ببین ۲۸ سالگی سنی نیس ک دگ از سر بچه بازی تصمیمتو بگیری تو عاشق اینکاری اگه نری تا اخر عمرت پشیمونیدانشگاه تهران یه چیزدگ اس بشینبخون بهش برس عشققققق کن