من و دوستام متولد ٧٤ ٧٣ هستيم.
ما همه تو شهر بزرگ زندگى ميكنيم و تحصيلاتمون بالاست و طبيعتا تو اين سن دغدغه مون ازدواج نبود با توجه به شرايطمون...
تا اينكه چند ماه پيش يكى از دوستام با يه پسرى عقد كرد. پسره رو كل دانشگاه به بى فرهنگى و بى شخصيتى ميشناسن. ولى اين دوست من به حدى خوشحال و ذوق زده است كه باورت نميشه
الان تو جمع ما حس ميكنه سيندرلا بوده كه ما همه مجرديم ولى اون متاهل... كاملا مشخصه خودش رو خيلى از ما خوشبخت تر ميدونه يه جورى رفتار ميكنه انگار اون الان غرق خوشبختيه و ما هم چون هيچكس نگرفتتمون درس مون رو ادامه داديم
خلاصه من فكر ميكنم نسل ما هفتاديا هر كى ازدواج ميكنه شديدا ميخواد بگه من خوشبختم و الم و بلم و همين باعث ميشه يه حالت چشم و هم چشمى بينمون ايجاد بشه. حداقل من كه دليل ازدواج دختراى اطرافم رو صرفا اين ميبينم