سلام دوستان خوبید ببخشید شاید ناراحتتون کنم یکم میخواستو از خودم و سختی هام بگم شاید یه راه حلی چیزی بگیرم ازتون بخدا بریدم
من ۲۱سالم شوهرم دانشجو هست اول ازدواج دوسال قبل بهم گفت من ۶۰۰حقوق دارم گفتم اها اولشه و خانوادش هم که گفتن براش خونه میگیرن ماشین میدن چون باباش بهم قول داد( حتی قول داد وسایل برا عقد کم و ضروری ها رو بخر بعد عقد همه چی برام میخره که هییییچی نخرید )
خلاصه باهربدبختی بود وسایل جهزم رو جمع کردم چون شوهرم گفت خونه که نمیتونم بخرم اجار میکنیم و زودترعروسی کنیم چ حالا چ بعد وضع همینه خلاصه عروسی کردیم حتی یادمه اون ۶۰۰تومنه نصف بییییشترش هم قسط داشت بعد حالاها حقوقش یک و نیم هست حساب که میکنم فوقش سیصدچهارصد برامون تو ماه میمونه نه میشه درست خورد و خوراکی خرید نه میشه لباسی چیزی خرید اصلا لباس که افتضاح افتضاح حالم بعضی وقتا از خودم بهم میخوره من خونه بابام بودم بااین که کارگر بود ولی چیزی برام کم نذاشت حتی جهازمم از هماروسام بیشتر و بهتر گرفت. از وقتی اومدم خونه شوهرم به دلم مونده یک خرید درست و حسابی یه تیپ درست و حسابی یادمه یه بار تونیکی برا محرم گرفتم مشکی خیلی میپوشیدم که مادرشوهرم میگفت تازه عروسی مشکی نپوش دلت سیاه میشه نمیدونست من بدبخت لباسی ندارم درست بااینکه خودش پیرزن هست ولی هرمراسم هرعروسی یک دست لباس و تیپ منم همیشه سعی میکنم لباسای قدیمی رو مرتب بپوش و بااین وجود رو خودم نزارم که خورد بشم پیش کسی
