فقط کنجکاو شدم چرا ؟همیشه میگم دیگه برام مهم نیست اما وقتی موقعش میرسه بغض میکنم آخه چرا،مگه من چی کم دارم،مگه من باهاش در تمام مشکلات زندگی کنارش نبودم،مگه من پدرش نکردم چون عاشقه بچه هامونه،من حتی با خانواده اش رابطه ام عالیه،من ۲۰سالم بود که نامزد کردیم بخاطرش خیلی ازخودگذشتگی کردم یعنی صدمو گذاشتم اما اون تو زندگی کمکاری کرد ولی تنهاش نذاشتم یعنی من لیاقت یه کیک وکادو ندارم😔
شاید چون عادت نداره.ببین تو خانواده من هیچوقت مناسبتا براشون مهم نبود بابام اصلا براش اهمیت نداشت کی روز زنه کی تولده کی سالگرد ازدواجه فقط تولد من و عید مهم بود.اونم مامانم کیک میگرفت وکادو بابام فقط تبریک میگفت.من همونجوری بار اومدم.بعد که باهمسرم اشنا شدم دیدم اونا ۱۸۰درجه با ما فرق دارن درحدیکه برای مادرش که مثلا ۸۰سالشه تولد میگیرن مناسبتا براش باارزشه من خودم سال اول که نامزد بودیم تولد همسرمو فراموش کردم چون اصلا تو خط اینچیزا نبودم.الانم اون کار خودشو میکنه مناسبتا براش مهمه هدیه میگیره تبریک میگه منم فقط برلی تولدش براش هدیه میگیرم.اون با این اخلاق من کنار اومده میدونه بخاطر نوع زندگی ای هست که داشتم.شاید همسرشماام اینجوریه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
43 ثانیه پیش
43 ثانیه پیش
43 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
