ببین واقعا اینکه چند تا زن تو محل کار یا تو خیابون یا پشت فرمون یه رفتاری کردن که تو خوشت نیومده، دلیل نمیشه کل زنها رو بزنی زیر سوال. این مدل حرف زدن بیشتر از اینکه منطقی باشه، از تجربههای محدود میاد. اگه بخوای با واقعیت و آمار جلو بری، اتفاقا میبینی موضوع اصلا «زن بودن» نیست، موضوع شرایط، فشار، تربیت و محیط کاری و فرهنگیه. تو خیلی از گزارشها زنها تو محل کار منظمترن، ریسک کمتری ایجاد میکنن، و حتی خطاهای کاریشون کمتره. اینا شعار نیست، عدد و رقمه. حالا اینکه یکی دو تا خانم از «حاشیه» یا از هر جای دیگه شاید بلد نیستن درست معامله کنن، دلیل نمیشه جنسیتشونو مقصر کنی؛ همونطور که قرار نیست هر مرد بیمسئولیت و بیاخلاق رو ملاک قضاوت همهی مردها بذاریم.
در مورد رانندگی هم، همه میدونن تصادفات سنگین و پرخطر بیشتر کار مردهاست. آمار جهانی اینو ثابت کرده. حالا اینکه یکی دو تا خانم خیلی آروم برن و آدم حرص بخوره، طبیعیه؛ ولی این یه ویژگی فردیه، نه ویژگی «زن بودن». یعنی اگر یکی تند میره میشه تقصیر مردا؟ قطعا نه.
اینکه میگی زنها با زنها بد رفتار میکنن، این دقیقا نتیجهی همون فرهنگیه که سالها زنها رو تو رقابت و مقایسهی دائمی گذاشته. وقتی روی یه قشر بیشتر فشار وارد بشه، بعضیاشون ممکنه بدخلقتر یا سختگیرتر بشن. این اسمش مشکل شخصیه نه مشکل جنسیتی. همونطور که کلی مرد هستن که با همجنسای خودشون خیلی بدتر رفتار میکنن. ولی هیچوقت نمیای بگی «مردا اینطوریان»، چون میدونی حرف درستی نیست.
درنهایت، رفتار چند نفر یه قاعده نمیسازه. مشکل از زن بودن نیست، مشکل از آدمای بیمهارت، محیط غلط، یا توقعهای اشتباهه. دفاع از زنها هم یه جور طرفداری کور نیست؛ وقتی آمار و واقعیت پشتشه، اسمش انصافه. این نگاه که «همهی زنها فلانن» بیشتر قضاوت عجولانهست تا تحلیل منطقی. آدمهایی که بدن، تو هر جنسی پیدا میشن؛ ولی اینکه کل زنها رو بکوبی، بیشتر نشون میده تحلیل اشتباهه، نه زنها.پس بدون منطق، زن علیه زن نباشیم!
