تا دهه هشتاد چه دهه قشنگی بود
یکی تپل بود یکی چاق یکی لاغر یکی اندازه..و مهم نبود
یکی سفید یکی سبزه
یکی خانه دار اون یکی معلم
با همین تفاوتها هممون دور هم بودیم
هیچ کس به دیگری عیب و ایراد نمیگرفت
همه خودشون بودن ...
چقدر خوش بودیم
ساده گرم صمیمی...
و بعد وارد یه دنیای حال بهم زنک شدیم همه شبیه هم...همه یه مشت عصبی که فکر میکردن تافته جدا بافتن... همه با هم قهر.. همه در حال مقایسه.. لعنت به این دنیای زشت که آرامشو با خودش برد