شاید یه تلنگر بوده که به خودت بیای، منم دوران نوجوانی دوازده سیزده ساله بودم یه ناراحتی برام پیش اومده بود الان یادم نیست فقط میدونم خیلی ناراحت بودم البته کلا من دوران بچگی خوبی نداشتم هفتاد درصدش عذاب و ... بود خلاصه تو خونمون خیلی اذیت شدم که رفتم زیر پتو و اینقدر گریه و زاری و دعا که خدایا من بمیرم عمرمو تموم کن و همینجوری از ته دل التماس خدا میکردم و گریه که خوابم برد ، تو خواب احساس کردم مردم ولی نمیخواستم باور کنم همش دعا دعا میکردم اون کسی که میگن مرده من نباشم که رفتم مسجد ببینم دخترای فامیل چی میگن که داشتن میگفتن من مردم همونجا خیلی پشیمون شدم و دلم میخواست زنده بشم دلم میخواست دخترعمو بیچارم جای من بمیره ، خلاصه بعد از اون احساس روح بودن دیگه کامل به خودم اومدم و هیچوقت دلم نمیخواست که بمیرم
چون نماز،واقعی دقت کن نمازخواندن واقعیییی خیلی گناه هارو انجام نمیده و تقوا پیشه میکنه
ساده ترین مثال غیبت نمیکنه، تهمت نمیزنه چون از عواقب گناه میترسه و نماز،واقعی بازدارنده ترین عامل از گناهه...
اما متاسفانه در جامعه ما مخصوصا شیعه ها فقط پوستی از عبادت ب جا مونده چند میلیون نمازخ خوان گناهکاری ک از هیییییچ گناهی نمیترسند
چوم فقط اسلام رو ب زبون آوردن و در دل همه منافق هستند
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
19 ثانیه پیش
20 ثانیه پیش
20 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
