من 21 سالمه
تا 10 سالگی تهران بودن بعد اومدم قم
همیشه مهم ترین چیز برام درسم و دوستام بودن
دوسال از زندگیم دو استرس کنکور گذشت
در نهایت مامایی قبول شدم
الان هم میرم دانشگاه
هم سره کار
یه مامان 40 ساله و یه داداش 16 ساله دارم
سخت بود ماما شدن؟
طولانیه
هیچی از وقتی به دنیا اومدم تا به الان جز بدبختی چیزی ندیدم
طولانیه خیلی
توی دنیای واقعی زیاد زندگیم دراما نداشت عادی گذشت با یه خانواده عادی
اما زندگی مجازیم خیلی فراز و نشیب داشت و بیشتر سختی های زندگیمو اونجا کشیدم که روی روحیه ام هم تاثیر گذاشت و یه دوره طولانی افسردگی شدید گرفتم
الان خوب شدم خدا رو شکر و همه چیز آرومه پشت کنکورم دارم برای فرهنگیان میخونم
چه سوال کلی
هفت سال تیزهوشان درس خوندم و معلم خوب بود بهترین دانشگاه ایران منظورم علوم پزشکی پرستاری خوندم
خانواده ام بشدت حامی بودند طوری که یک بهشت کوچیک برام تداعی کرده بودن بعد دو سال دوستی با همسرم در سن ۲۵ سالگی ازدواج کردم . دلم میخواد روزی کسب کار خودم داشته باشم ایده های مو دنبال کنم چون خوشی همگانی میخوام دلم میخواد ی کار کوچولو داشته باشم و شغل ایجاد کنم برای خانما خیلی تو فکر یک کافه رستورانم امیدوارم بشه .
زندگی ام دوست دارم و خداشکر درگیر گذشته نیستم و حسرتی نیست اذیتم کنه خداهزار بار شکر ان شا الله حال خوب و خوشبختی نصیب همه
نه ببین واقعا متفاوته
وارد یه سری محیط میشی با آدما دوست میشی وارد رابطه لانگ دیستنتس میشی
وابسته میشی
منم دوست درست حسابی نداشتم تو دنیای واقعی ده برابر وابسته شدم
پاش به زندگی واقعیم باز شد دوست های مجازی و واقعیم ترکیب شدن
خلاصه تهش مجبور شدم مدرسه عوض کنم بعد از یه مدت طولانی دیگه کامل رهاش کردم
تو دانشگاه عاشق شدم یه پسره واقعا همه چه تموم
خانواده بدون دلیل مخالفت کردن
به اجبار با پسر عموم ازدواج کردم
اعتیاد داشت حامله شدم موقع حاملگی از خونه انداختم بیرون
دخترم به دنیا و هیچوقت باباش نیومد بچه شو ببینه
دخترم ۲ سالش تو تصادف فوت شد
الان نزدیک ۶ ماهه با همون پسری تو دانشگاه باهاش دوست شدم ازدواج کردم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
